دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد
گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان
«حافظ»
(~.) (اِ.) شمله دستار و علاقه مندیل و مانند آن.
(~.) (ص.)
۱- خوش، زیبا.
۲- سره، بی - غش.
(~.) (پس.)
۱- پسوند شباهت: ماه وش، پریوش.
۲- پسوند رنگ: سیاه وش.
(وَ) [ گیل. ] (اِ.)
۱- پنبه پاک نکرده.
۲- پارچه و بافته‌ای ابریشمی.
(وَ. کَ دَ)(مص م.) بی غش ساختن.
(و یا وُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- حمایل، پارچه رنگین و زینت شده‌ای که به شانه و پهلو حمایل کنند.
۲- شمشیر، کمان. ج. وشائح.
(وُ) [ تر. ] (اِ.) خدمتکار، غلامی که هنوز صورتش مو درنیاورده.
(وَ نِ) (اِ.) نک. وشانی.
(وَ) (اِ.) وشانه، شِیانی ؛ یک نوع زر رایج در قدیم که هفت دهم آن خالص بود.
(و یَ) [ ع. وشایه ] (مص ل.) سخن - چینی کردن.
(~.) (اِ.) رقص، پای کوبی.
(وَ) (ص.) خوب، خوش، زیبا.
(وَ تَ) (مص ل.) رقصیدن.
(وَ) (حامص.) خوبی، خوشی، نیکویی.
(وَ دَ) (مص ل.) رقصیدن، رقاصی کردن.
(وُ) (اِ.) بلدرچین.
(وَ) (مص م.) نقش و نگاری که بر اندام با سوزن آژده کرده و نیله بر آن پاشند، خالکوبی.
(وَ مَ) (اِ.) کفش چرمی.
(وُ یا وُ شُ) (ص فا.) صیدکننده وشم، صیاد بلدرچین.
(وَ شَ) (اِ.) آلودگی، آلایش.
