دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
نصره الدین شاه یحیی آن که خصم ملک را
از دم شمشیر چون آتش در آب انداختی
«حافظ»
(اِ.) ستاره دنباله دار منظومه شمسی با مدار گردشی برابر ۷۶ سال.
(اِ. ص.) نک. همال.
(اِمر.) روز چهاردهم از ماه آذار (دوم) که در آن روز یهودیان صورتک‌ها می‌ساختند به نام‌هامان (وزیر خشایار شا) و بر دار می‌کشیدند و سپس آن‌ها را می‌سوزاندند.
(وَ) (اِ.) نام کشور یمن.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) حاشیه کتاب یا نامه.
(مُ) (اِ.) نک هامون.
(مِ یا مَ) [ ع. هامه ] (اِ.)
۱- سر هر چیز.
۲- پیشانی.
۳- فرق سر، تارک.
۴- رییس قوم، مهتر.
(مَّ) [ ع. هامه ] (اِ.) هر جانوری که دارای زهر کشنده باشد. ج. هوام.
(ص.) هموار.
[ په. ] (اِ.)= هامُن:
۱- دشت، صحرا، زمین هموار.
۲- خشکی.
(ص.) سرگشته، حیران.
(اِ.) نک. همیان.
(اِ.) وزنی است برابر بیست و پنج استار.
(شب جم.) به هوش باش! کلمه‌ای که برای آگاه کردن به کار می‌رود.
(اِصت.)
۱- هیاهو، شور و غوغا.
۲- فریاد و ناله ماتم زدگان.
(صت.) کلمه‌ای است که در هنگام حمله بر دشمن بر زبان رانند.
(وَ) [ په. ] (اِ.) ظرفی آهنی یا سنگی که در آن چیزی را می‌کوبند یا می‌سایند.
(وَ) (اِ.) یکی از هشت مقام روحانی دین زردشتی از این قرار: زئوتر، هاونن، اتروخش، فربرتر، آبرت، آسناتر، رئثویشکر، سرئثوشاورز، زئونریا (زوت) رئیس این پیشوایان است و در میان دیگر هاوانان دارای نخستین پایه‌است.
(یِ) [ ع. هاویه ] (اِ.) جهنم.
(اِ.) سگ (در تداول کودکان).
