دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
چراغ رهگذریم اوفتاده در ره باد
که تا به سایهٔ دستی کند حمایت ما؟
«صائب تبریزی»
(اِمر.) پادزهر، داروی شفابخش.
(شَ جِ) (ص.) گوارا، نوشین.
(شَ یا شِ) (ص.)
۱- انوشه، جاوید، پایدار.
۲- خوشحال، شادمان.
۳- خوشبخت، سعادتمند.
(دَ) (مص م.) آشامیدن.
(ص.) شیرین، گوارا.
(رَ) (اِمر.) روان شیرین، جان شیرین.
(نِ) (ص نسب.)
۱- شراب گوارا.
۲- نوایی از موسیقی قدیم.
(نُ) [ ع. ] (اِ.) گونه، قسم. ج. انواع.
(~. عَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) دختری که تازه عروس شده.
(نُ) (اِ.) تخم کرم ابریشم یا خود کرم.
(نَ یا نُ) [ ع. ] (اِ.) کوهان بلند (شتر). ج. انواف.
(اِ.) پژواک، صدایی که از کوه برمی گردد.
(فِ) (اِ.) شور و غوغا، بانگ و فریاد.
(دَ) (مص ل.)
۱- پژواک، بازگشتن صدا.
۲- فریاد کردن، بانگ کردن.
(اِ.)
۱- گرداگرد دهان.
۲- منقار مرغ.
۳- بینی.
۴- لوله و گردن صراحی.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) خواب.
(نُ) (ص.) ناامید، مأیوس.
[ ع. ] (اِ.) ماهی.
(ق.) اکنون.
(اِ.)
۱- چاه زنخدان.
۲- تنه درخت.
