دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
از این رباط دودر چون ضرورت است رحیل
رواق و طاق معیشت چه سربلند و چه پست
«حافظ»
(نَ وَ) [ ع. ] (مص ل.) جنبش، حرکت، حرکت چیزی در جای خود.
(نُ لُ) (اِمص.) دلتنگی به سبب دوری از وطن یا دلتنگی حاصل از یادآوری گذشته‌های درخشان یا تلخ و شیرین.
(نُ. سَ) (اِمر.) دوران پیش از تاریخ که انسان ابزارهای سنگی می‌ساخته.
(س) (اِ.) قوس قزح، رنگین کمان.
(اِ.)۱ - هرچیز نوشیدنی.۲ - شهد، انگبین.
۳- نوش دارو، پادزهر.
۴- خو شگوار.
(خَ) (اِمر.) تبسم، شکرخند.
(خا) (ص فا.) شادخوار، چیزی را با لذت خوردن.
(لَ) (ص مر.) شیرین لب، نوشین لب.
(لَ) (اِ.) نام نوایی از موسیقی.
(بِ) (اِمر.)
۱- آب حیات.
۲- مشروب الکلی.
۳- آب گوارا
(نَ) (ص.) تازه داماد، جوانی که تازه داماد شده.
(دُ) (اِ.) نک. نشادُر.
(دَ) (مص م.) نوشانیدن.
(اِمر.) به یکدیگر «نوش باد» گفتن هنگام شراب خواری.
(دَ) (مص م.) آشامیدن.
(نِ وِ) (اِمص.) عمل نوشتن، نوردیدن، پیچیدن.
(~. اَ) (اِمر.) لوازم نوشتن از کاغذ و قلم و مداد و غیره، لوازم التحریر.
(~.) (اِ.) آن چه نوشته شود، نوشته.
(نَ یا نِ وِ تَ) (مص م.)
۱- تحریر کردن.
۲- درنوردیدن، پیچیدن.
(نِ وِ تِ)
۱- (اِمف.) تحریر شده.
۲- (اِ.) نامه، مراسله.
۳- رسید، سند.
