دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
طهارت ار نه به خون جگر کند عاشق
به قول مفتی عشقش درست نیست نماز
«حافظ»
(نَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) خبر مرگ کسی را دادن.
۲- (اِ.) خبر مرگ.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) بانگ زاغ.
(نَ) [ ع. ] (مص ل.) بانگ کردن کلاغ.
(نَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- فراوانی نعمت و مال.
۲- سرور، خوشی و خوشگذرانی.
(نَ) (اِ.)
۱- ذرات گرد و غبار پراکنده در هوا.
۲- زشت و ناخوش.
(نِ) (ص.)
۱- نادان، ابله.
۲- حرامزاده.
(نَ) (ص.) خوب، نیک، بدیع.
(نَ غ) [ ع. ] (ص.) زنازاده، پسر زنا.
(نَ) [ ع. ] (ص.)
۱- پوست تباه شده در دباغت.
۲- پسر زنا.
(نَ غَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) تباه گردیدن پوست در دباغت.
۲- تباه گردیدن زخم.
۳- بد شدن نیت.
۴- کینه ور گردیدن.
۵- تباهی انداختن میان مردم.
۶- سخن چینی کردن.
۷- (اِمص.) تباهی.
۸- سوء نیت.
۹- کینه وری.
۱۰ - سخن چینی.
(نَ غِ یا غُ) (اِ.) گودال، آغل گوسفند در کوه و صحرا.
(نَ غَ) [ ع. ] (اِ.) سخن آهسته.
(نَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) آهسته سراییدن.
۲- آهسته سخن گفتن.
۳- (اِمص.) آهسته - سرایی.
۴- آهسته گویی.
۵- (اِ.) سخن آهسته ؛ نغمه.
(نَ غَ) [ ع. ] (اِ.) جِ نغمه.
(نَ مِ) [ ع. نغمه ] (اِ.) آواز خوش، سرود.
(~. ش کَ تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) نغمه خواندن، سرود گفتن.
(نَ) (اِ.) سوراخ و دایره ناف.
(~.) (اِ.) نان، خبز.
(نَ نَ یا نُ نُ) (اِ.) پیمانه‌ای که غله بدان پیمایند؛ قفیز و آن معادل چهار خروار است.
(نِ یا نَ) (اِ.) = نغوشاک:
۱- آتش - پرست، گبر.
۲- (ص.) شنوا، شنونده.
