دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
چو مهمان خراباتی به عزت باش با رندان
که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد
«حافظ»
(د ر) [ ع. ] (اِفا.) بی مانند، بی نظیر.
(دَ) (ص.) (عا.) ناجوانمرد، نارفیق.
(د) [ ع. ] (اِفا.) پشیمان.
[ ع. ] (اِفا.) ندا کننده.
(د)۱ - (ص مف.)دیده نشده.۲ - نامریی، مخفی.
(~. گ ر تَ)(مص م.) چشم پوشی کردن، غمض عین.
(ذ) [ ع. ] (ص فا.)
۱- نذرکننده.
۲- ترساننده، بیم دهنده.
(اِ.)
۱- مخفف انار.
۲- (استع.) پستان.
۳- اشک خونین.
[ ع. ] (اِ.) آتش، آذر. ج. نیران.
(حَ) [ فا - ع. ] (ص.)
۱- آن چه که در آن راحت وآسایش نیست.
۲- ناآرام، آشوب طلب.
۳- مضطرب، پریشان.
(~.) [ فا - ع. ] (حامص.)
۱- راحت نبودن، آرامش و آسایش نداشتن.
۲- اضطراب، تشویش.
۳- عصبانیت.
(حامص.)
۱- کجی.
۲- ناهمواری.
۳- دروغ.
۴- ناحقی.
۵- خیانت.
۶- نابسامانی، بی ترتیبی.
۷- دارای غش بودن.
[ فا - ع. ] (ص.) آن که راضی نیست، ناخشنود. مق راضی.
(بُ) (اِ.) درخت انار.
(اِ.) گل انار.
(رَ) (ص مف.) کال، نپخته.
(رَ) (ص فا.) ناقص، کوتاه.
(ر) (اِمر.) انارستان، باغ انار.
(ر دَ) (ص مف.) ناقص، خام.
[ فر. ] (اِ.) عشق به خود یا به تمایلات دوره طفولیت و بزرگی، خودشیفتگی.
