خوابِ آن نرگسِ فَتّانِ تو، بی چیزی نیست
تابِ آن زلفِ پریشانِ تو، بی چیزی نیست
از لبت شیر روان بود که من میگفتم
این شکر گِردِ نمکدانِ تو، بی چیزی نیست
جان درازیِ تو بادا که یقین میدانم
در کمان ناوَک مژگانِ تو، بی چیزی نیست
مبتلایی به غمِ محنت و اندوهِ فراق
ای دل این ناله و افغان تو، بی چیزی نیست
دوش، باد از سرِ کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاکِ گریبانِ تو، بی چیزی نیست
دردِ عشق ار چه دل از خلق نهان میدارد
حافظ این دیدهٔ گریانِ تو، بی چیزی نیست
سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت
آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت
«حافظ»
(~. خُ) (ص.) درخور، سزاوار.
(اَ دَ) [ په. ] (اِ.)
۱- پند، نصیحت.
۲- وصیت.
(اَ دَ) (ی) [ په. ] (ص مر.)
۱- سرگشته.
۲- معلق، آویخته.
(اَ دَ) [ په. ] (اِ. ق.)
۱- داخل، درون.
۲- باطن، ضمیر.
۳- حرمسرا.
(~.) (ص نسب.)
۱- داخلی، درونی.
۲- (اِمر.) خانهای که پشت خانه دیگر واقع باشد و مخصوص زن و فرزندان و خدمتگزاران است. مق بیرونی.
(اَ دَ) (اِمر.) پنج روزی که به آخر سال اضافه میکردند، خمسه مسترقه، پنجه دزدیده.
(اِ دِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- دور شدن، برکنار شدن.
۲- بازداشته شدن، برکنار شدن.
۳- در ایستادن، درآمدن.
(اِ دِ) [ ع. ] (مص ل.) بهتر شدن، بهبود یافتن.
(اَ دَ مَ) (اِ.) اندوهه، شرح و بیان سرگذشتها و حوادث ناگوار.
(اَ تَ) [ په. ] (مص م.)۱ - جمع کردن، فراهم آوردن.
۲- ذخیره کردن.
۳- بهره بردن، سود بردن.
(اَ تِ) (ص مف.)
۱- جمع شده.
۲- پس انداز شده.
( اَ ) (اِ.)مادهای که به چیزی بمالند، مانند کاهگل که روی بام یا دیوار مالند.
(اَ دَ) [ په. ] (مص م.)
۱- آلودن.
۲- آب دادن فلزات.
۳- شیره و روغن مالیدن.
(اَ دِ) (ص مف.) مالیده شده، آغشته شده.
(اَ زِ) (اِمر.) اندوه، غم.
( اَ ) [ په. ] (اِ.) غم، غصه. اَندُه نیز گویند.
(اَ) (ص مر.) اندوهگین، غمگین.
( اَ ) (ص مر.) غمگین، غصه دار.
(اَ دَ) (ص.)
۱- کم.
۲- کوتاه.
(~. ~.) (ق مر.)
۱- کم کم.
۲- به تدریج، رفته رفته.
