خوابِ آن نرگسِ فَتّانِ تو، بی چیزی نیست
تابِ آن زلفِ پریشانِ تو، بی چیزی نیست
از لبت شیر روان بود که من میگفتم
این شکر گِردِ نمکدانِ تو، بی چیزی نیست
جان درازیِ تو بادا که یقین میدانم
در کمان ناوَک مژگانِ تو، بی چیزی نیست
مبتلایی به غمِ محنت و اندوهِ فراق
ای دل این ناله و افغان تو، بی چیزی نیست
دوش، باد از سرِ کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاکِ گریبانِ تو، بی چیزی نیست
دردِ عشق ار چه دل از خلق نهان میدارد
حافظ این دیدهٔ گریانِ تو، بی چیزی نیست
سخن غیر مگو با من معشوقه پرست
کز وی و جام میام نیست به کس پروایی
«حافظ»
(~. بُ) (اِمر.) درخت انجیر.
(~. خا) (اِمر.) پرندهای از راسته گنجشکان مانند سار، دارای منقاری نسبتاً قوی و تا حدی کج.
(اَ دَ) (مص م.) = انجیر: سوراخ کردن، سفتن.
( اِ ) [ معر. ] (اِ.) هر یک از چهار کتاب دینی مسیحیان: متی، مرقس، لوقا و یوحنا. ج. اناجیل.
( اَ )
۱- (ص.) ریزه ریزه.
۲- (اِفا.) ریزه کننده.
( اَ ) [ ع. ] جِ نحو.
۱- سویها.
۲- روشها.
(اِ حِ) [ ع. ] (مص ل.) پایین آمدن، فرو شدن.
(اِ حِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- کج شدن.
۲- کج رفتن.
۳- از راه راست منحرف شدن.
(اِ حِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- محدود بودن.
۲- مخصوص بودن کاری، به کسی یا شرکتی.
(~. طَ لَ) [ ع. ] (ص. اِ.) آن که میخواهد امتیازها و امکانات موجود را به تنهایی در اختیار داشته باشد.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به انحصار.
۲- منحصر، متعلق به شخص و مؤسسه یا گروهی معین.
(اِ حِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پست شدن.
۲- (اِمص.) پستی.
(اِ حِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) حل شدن، گشوده شدن.
۲- از هم پاشیدن.
۳- (اِمص.) ضعف، سستی.
۴- تعطیل.
(اِ حِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) خم شدن، کج گردیدن.
۲- (اِمص.) خمیدگی، کجی.
۳- خمیدگی خط.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.) گرد آمدن، پیوسته شدن.
(اِ خِ) [ ع. ] (مص ل.) فریفته شدن، فریب خوردن.
(اِ خِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- بازماندن از سخن.
۲- رفتن به سستی و درماندگی.
(اِ خِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- ناپدید شدن، گرفته شدن.
۲- گرفتن ماه.
(اِ خِ) [ ع. ] (مص ل.) پایین آمدن از رتبه بالا، پست شدن. ج. انخفاضات.
(اِ خِ) (مص ل.) خفه گردیدن.
