حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
هر دمش با من دلسوخته لطفی دگر است
این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد
«حافظ»
(اِ.) [ معر. ] گیاهی که از آن شیاف سازند و سابقاً آن را از «دربند» میآوردند و بوش دربندی میگفتند.
[ په. ] (اِ.)خواب دیدن، رؤیا. بوشاسپ، بشاسب، بشاسپ و گوشاسب نیز گویند.
[ معر. ] (اِ.) بوق.
[ ع. ] (اِ.) تنگه، باب، بغز هم گویند. ج. بواغیز.
(اِ.) جغد.
(بُ لُ) (اِ.) جانوری است پستاندار از تیره گاوان و دسته جفت سمان با شاخهای هلالی.
(فِ) [ فر. ] (اِ.)۱ - قفسه ظروف، چینی جا (فره).
۲- محل فروش نوشابه و خوراکی در مکانهای عمومی.
(اِ.)
۱- نای، نای بزرگ.
۲- دستگاهی در وسایل نقلیه که با به صدا درآوردن آن به دیگران اخطار میدهند.
۳- نوعی از شیپور کوتاه که شکارچیان برای راندن شکار از محلی به محل دیگر به کار برند، نفیر.
۴- صدای ممتد یا مقطع ...
(قَ تَ) [ ع. ابوقَتَب ] (اِ.)
۱- پدرپالان، پالان دار.
۲- کنایه از: مردم احمق و نادان.
(قَ لَ) [ معر. ] (اِ.)
۱- دیبای رومی رنگارنگ، پارچهای که نمایش چند رنگ بدهد.
۲- پرندهای از راسته ماکیان با گردنی برهنه و گوشتی و پنجههای قوی.
(قُ) [ ع. ابوقماش ] (اِ.) نک بوقَتَب.
[ ع. ] (اِ.) پیشاب، ادرار، شاش.
(بُ لْ تَ) [ انگ. ] (اِ.) گزارش کوتاه چاپی (یا تکثیر شده) رویدادها و خبرهای یک مؤسسه، خبرنامه (فره).
(دُ زِ) [ انگ. ] (اِ.) ماشین سنگین زنجیردار با قدرت زیاد که با تیغه فولادی سپر مانند جلوی خود، خاک و مصالح روی زمین را جا به جا میکند، هموارساز (فره).
[ فر. ] (اِ.) خیابان پهنی که وسط آن درخت و گل و گیاه باشد و به دو قسمت مساوی تقسیم شود، چارباغ (فره).
[ انگ. ] (اِ.) نوعی بازی که در آن بازیکنان باید نشانههای چوبی بطری مانند را با پرتاب گوی سرنگون کنند.
[ په. ] (اِ.)
۱- سرزمین، ناحیه.
۲- زمین شیار نکرده.
۳- جا، مقام.
۴- سرشت، طبیعت.
۵- پارچه قاب گرفتهای که روی آن نقاشی کنند.
۶- زمینه پارچه زردوزی شده.
(اِ.) جغد.
(دَ) (اِمر.) گیاهی از تیره مرکبان دارای ساقههای بلند و برگهای بسیار بریده و گلهای خوشهای مرکب. ارتفاعش تا ۷۰ سانتی متر میرسد. رنگ گلهایش سفید یا صورتی و گلبرگهایش ریز و خوشبوست، علف هزار برگ، زهره القندیل.
(مَ رَّ) [ ع. ابومره ] (اِ.) ابلیس، شیطان.
