حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانهای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
چه ساز بود که در پرده میزد آن مطرب
که رفت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست
«حافظ»
(بُ) [ روس. ] (اِ.) خوراک آبداری از گوشت، کلم، چغندر و احیاناً هویج. نوعی سوپ روسی.
(بُ رِ) (ص. اِ.) کسی که کارش بریدن قطعههای مصالح اعم از پارچه، آهن، نایلون و همانند آن در اندازههای مناسب برای تولیدیها باشد.
(بِ رِ تَ) [ په. ] (مص م.)
۱- بریان کردن.
۲- پختن.
(بِ رِ تِ) (ص مف.)
۱- بریان شده.
۲- تف داده، بو داده.
۳- پخته.
(بِ رِ) (اِ.) نوعی شیرینی که از آرد سرخ شده، روغن، شکر و بعضی مواد دیگر تهیه میشود.
(بَ. شُ دَ) (مص ل.) بالا رفتن.
(~. شُ دِ) (ص مف.) بالا رفته، بلند شده.
(~. ش ِ مُ دَ) (مص م.)
۱- شماره کردن، حساب کردن.
۲- صدا زدن، مخاطب قرار دادن.
(بَ. ش ِ کَ تَ)
۱- (مص ل.) دوری کردن، روی برتافتن.
۲- (مص م.) شمردن، حساب کردن.
(~. ش ِ کُ تَ) (مص ل.) کنایه از: شادمان شدن، به هیجان آمدن.
(بَ رَ) [ ع. ] (اِ.) پیسی، پیسگی، کک و سفیدی که در بدن ظاهر شود.
(بَ) [ ع. ] (ص.) مؤنث ابرص ؛ زنی که به بیماری پیسی دچار باشد.
(بَ طَ رَ) [ فا - ع. ] (ص.) از میان رفته، ناپدید شده.
(بَ عَ) [ فا - ع. ] (ق مر.) کورکورانه.
(بَ عَ) [ فا - ع. ] (ق مر.) برخلاف، به عکس آن چه گفته شد.
(بَ) (اِ.) بندی باشد که از چوب و خاشاک و خاک و گل در برابر آب ببندند، سد، برغاب. ورغ و وارغ نیز گویند.
(بَ غَ) (اِ.) گیاهی است خودرو و بیابانی با گلهای ریز و سفید مانند اسفناج که در پختن بعضی از خوراکها بکار میرود. ورغست، بلغست، پژند و مچه و هنجمک هم گویند.
(بَ غَ دَ) (مص م.) = ورغلانیدن: برانگیختن، تحریض کردن.
(بَ غَ) (اِ.) مار بزرگ، اژدها.
(بَ غَ) (اِ.)
۱- جشن و مهمانی که در روزهای آخر ماه شعبان برپا کنند.
۲- شرابی که در روزهای آخر ماه شعبان میخوردند و تا اول شوال از نوشیدن آن پرهیز میکردند.
