حال دل با تو گفتنم، هوس است
حالِ دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتَنَم، هوس است
طَمَعِ خام بین که قِصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتَنَم، هوس است
شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است
وه که دُردانه‌ای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است
ای صبا امشبَم مَدَد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است
از برای شَرَف به نوُکِ مژه
خاکِ راهِ تو رفتنم، هوس است
همچو حافظ به رَغمِ مُدَعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است
سلام کردم و با من به روی خندان گفت
که ای خمارکش مفلس شراب زده
«حافظ»
(اِمر.) عصا.
(پَ بِ) (اِمر.) نوعی چوب سبک که از پوست درختان مخصوص به اندازه‌های مختلف سازند، و برای بستن سر بطری و مانند آن به کار برند.
(ص فا.)
۱- کسی که کارش خرید و فروش گوسفند است ؛ گله دار.
۲- اصطلاحاً قپاندار.
(دَ) (اِمر.) عصا.
(دَ) (ص نسب.) چوبدست.
(بِ) (اِمر.)
۱- چوبی که بدان خمیر نان را تنک سازند؛ صوبج (معر.)
۲- خدنگ.
۳- تازیانه.
۴- زخمه.
۵- چوبدستی.
۶- چوبک.
(بَ) (اِ.)
۱- گیاهی دارای گل‌های مجتمع با برگ‌های خاردار و ریشه ضخیم. ریشه این گیاه را پس از خشک کردن می‌کوبند و نرم می‌کنند و در شستن لباس به کار می‌برند.
۲- چوب کوتاه و باریکی که بعضی از سازهای کوبه‌ای ...
(بَ. زَ)(ص مر.)۱ - دُهُل زن، طبل زن.
۲- مهتر پاسبانان.
(کَ دَ) (مص م.) (عا.) شرمنده ساختن، خجالت دادن.
(~.) (ص نسب.)
۱- مهتر پاسبانان، چوبک زن.
۲- نوکر عسس و داروغه.
(~.) (اِمر.) افزاری چوبین یا آهنین که بدان پنبه دانه را از پنبه جدا کنند.
(ص نسب.) ساخته شده از چوب.
(اِ.) نوعی جامه پشمی خشن که چوپانان و کشاورزان پوشند.
(دَ) (مص ل.) لغزیدن، به سر درآمدن و افتادن.
[ په. ] (اِ.) تذرو.
(زِ) (اِ.) جوجه.
(شَ) (اِ.) کوزه لوله دار.
(دَ) (مص م.) مکیدن.
(اَ لِ) (اِمر.) (عا.) نک چوب الف.
(ص نسب.) (عا.) مجازاً لاغر و باریک، مانند چوق الف.
