اگر روم ز پِیاش فتنهها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِیاش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو میبینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفهتر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
آن جا جز آن که جان بسپارند چاره نیست
«حافظ»
(~.) (ص مر.)
۱- تنها.
۲- بی نظیر، بی مانند.
(~. پَ رَ) (ص مر.) موحد، آن که جز خدای یگانه نپرستد.
(~.) (اِ.) جامه یک لا و بی آستر.
(~. نِ بِ یا بَ) (ق مر.) یک طرفه، از یک سو.
(~. نِ) (ص مر.) بی نظیر، فرد.
(~. دَ) (ص.)
۱- کسی که یک دست داشته باشد.
۲- یک شکل، یک جور، یک نواخت.
(~. دَ) (اِمص.)
۱- اتحاد، یگانگی.
۲- هماهنگی، یک شکلی.
(~. دَ. زَ دَ) (مص م.) (عا.) غافلگیر کردن، گول زدن.
(یَ دَ) (ص.)
۱- دورگه، انسان یا حیوانی که از دو نژاد باشد.
۲- حرامزاده.
(~. دِ لِ) (ص مر.) موافق، بی ریا.
(یَ دَ) (اِ.) آب یا هر مایع نیم گرم.
(~.) (ق.) (عا.)
۱- بی درنگ، بدون مقدمه.
۲- مستقیم.
(~.) (اِ.) اسب اصیل و خوب.
(~. رَ) (ص.) صادق، بی ریا.
(~. رَ)
۱- (ق.) یک بار، یک دفعه.
۲- (ص.) بی ریا، صادق.
(~.) (ق.)(عا.)پشت سر هم، پی درپی.
(~. شُ دَ) (مص.) کنار رفتن، برکنار شدن.
(~. کَ دَ) (مص م.) جدا کردن.
(~. س َ) (ص.) یکه سوار؛ تک سوار، یکه تاز.
(~.) (ص.) برابر، مساوی.
