اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
کنون که از کمر کوه، موج لاله گذشت
بیار کشتی می، نوبت پیاله گذشت
«صائب تبریزی»
(رَ) (اِ.)
۱- رنگ مخالف.
۲- مخالف، عکس. ؛ رنگ ~ رنگارنگ، گوناگون.
(ر) (اِ.) نوبت، مرتبه.
(ر) (پس.) به آخر اسم ملحق شود دال بر معانی ذیل: الف - دال بر شباهت و مانندگی: ماهواره. ب - دال بر تعلق و ارتباط: گوشواره. ج - دال بر مکان: چراغواره.
(رَ دَ) (مص م.)آزاد کردن، خلاص کردن.
(رَ دَ) (مص ل.) خلاص شدن، آزاد گشتن.
(اِ.)
۱- وارون، واژگون.
۲- پُشتک.
(اِ.) = واروک: زگیل.
(اِمر.) قلمه‌های درخت تبریزی را گویند.
(زَ دَ) (مص ل.)
۱- پُشتک زدن.
۲- واکنش نشان دادن.
[ په. ] (ص.) سرنگون، واژگون.
(ن) (ص.)
۱- واژگونه، سرنگون.
۲- برعکس، ضد.
(نِ) (ص.) شوم، نامبارک.
(اِ.)
۱- جالیز.
۲- کلبه‌ای محقر در باغ و جالیز.
(ی ت) [ فر. ] (اِ.)
۱- گوناگون.
۲- نمایشی مرکب از کنسرت، تئاتر، رقص...
(تِ یا تَ)
۱- (ص مف.) دوباره ریخته.
۲- تفریغ حساب شده.
۳- (اِ.) جایی که شیب آن از یکسوست نه از چند سو.
۱ - (اِمص.) عمل ریزش یا ریختن.
۲- ریختن پول به حساب.
[ فر. ] (اِ.) تورم رگ‌ها بویژه در پا.
(ص.) باز؛ گشوده.
(زَ دَ) (مص م.)
۱- پس زدن، رد کردن.
۲- جداکردن و کنار گذاشتن جنس نامرغوب.
(زَ دِ) (ص مف.)
۱- نامرغوب.
۲- مطرود، مردود.
