اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
امشبی را كه در آنیم غنیمت شمریم
شاید ای جان نرسدیم به فردای دگر
«عماد خراسانی»
(دَ) (ص.) هر چیز زشت و زبون.
(د) (اِ.)
۱- درست، حق.
۲- سود، فایده.
۱ - (اِ.) آفتاب، خورشید.
۲- ستاره، بخت، طالع.
(رَ) (اِ.) آفتاب، خورشید.
(اِ.) خورشید.
(قَ) [ عبر. ] (اِ.) درخشش بخار، تشعشع بخار.
(مُ) (اِ.) هُرمز.
(هُ مُ) [ فر. ] (اِ.) قسمتی از ترشحات داخلی که به وسیله غدد مترشحه داخلی ترشح می‌شود و اثر تحریکی و حیاتی روی سایر اعضای بدن دارد.
(اِ.) آواز تند و تیز مانند صدایی که از طاس برنجی و امثال آن برخیزد، آواز (بانگ).
(هَ وَّ) [ ع. ] (اِ.) دومین کلمه ساخته شده از حروف ابجد مرکب از: ه - و - ز.
(هَ وَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- میل، آرزو.
۲- شهوت، خواهش نفس.
(~.) [ ع - فا. ] (ص فا.) شهوت پرست.
(اِ)
۱- زیرکی، آگاهی.
۲- عقل، فهم.
۳- جان، روان.
[ په. ] (اِ.) مرگ، موت.
(مَ) (ص مر.)
۱- باهوش.
۲- عاقل، بخرد.
[ په. ] (ص.) باهوش، خردمند.
(~.) (حامص.)
۱- دارای هوش.
۲- عاقلی.
۳- آگاهی، بیدار.
۴- زیرکی.
(هُ) (ق.) دست پاچه.
(~.) [ ع. ] (اِ.) هراس، ترس، بیم.
دادن (~. دَ) (اِ.) (عا.) کسی را ناگهان به جلو پرت کردن.
