اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
ساقی مگر وظیفه حافظ زیاده داد
کاشفته گشت طره دستار مولوی
«حافظ»
(هُ جَ) (ص.) خوب، نیکو.
(هَ) [ ع. ] (ص.)
۱- لیئم، ناکس.
۲- آن که پدرش آزاد و مادرش کنیز باشد.
(هِ) (اِ.) قسمت‌های مایع جسد و مردار.
(هُ) [ ع. هدی ] (اِ.) رستگاری، راهنمایی.
(هُ) [ ع. ] (ص.) جِ هادی.
(هَ) [ ع. ] (اِ.) جِ هدیه.
(هِ یَ) [ ع. هدایه ] (اِمص.) راهنمایی، راه راست نمودن.
(هَ دَ) [ ع. ] (مص ل.) باطل شدن، ضایع شدن.
(هَ دَ) [ ع. ] (اِ.) نشانه، غرض، نشانه تیر. ج. اهداف.
(هِ فُ) [ انگ. ] (اِ.) یک جفت گوشی که با اتصال آن به دستگاه صوتی یا تصویری، صدا به طور مستقیم و بدون پخش شدن در فضا دریافت شود، دوگوشی. (فره).
(هَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) خراب کردن، ویران کردن.
۲- (اِمص.) خرابی، ویرانی.
(هُ نِ) [ ع. هدنه ] (اِ مص.) آشتی، صلح.
(هَ دَ) (اِ.) اسبی که سفید باشد.
(هُ دَ یا د)(ص.)
۱- حق، راست و درست.
۲- فایده.
(هُ هُ) [ ع. ] (اِ.) شانه به سر، مرغ سلیمان.
(هَ) (اِ.) زراعتی که توسط آب باران مشروب شود؛ دیم، دیمه.
(هُ دا)
۱- (مص م.) راه راست نمودن.
۲- (اِمص.) راهنمایی، راست راهی. مق ضلالت.
۳- (اِ.) راه درست.
(هَ) [ ع. ] (اِ.) قربانی که به مکه فرستند.
(هَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) بانگ کردن شتر در وقت مستی.
۲- (اِ.) آواز کبوتر.
(هَ نَ) (اِ.) زینه پایه، نردبان.
