اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
تو را چنان که تویی هر نظر کجا بیند
به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک
«حافظ»
(اِمر.) پادزهر، داروی شفابخش.
(شَ جِ) (ص.) گوارا، نوشین.
(شَ یا شِ) (ص.)
۱- انوشه، جاوید، پایدار.
۲- خوشحال، شادمان.
۳- خوشبخت، سعادتمند.
(دَ) (مص م.) آشامیدن.
(ص.) شیرین، گوارا.
(رَ) (اِمر.) روان شیرین، جان شیرین.
(نِ) (ص نسب.)
۱- شراب گوارا.
۲- نوایی از موسیقی قدیم.
(نُ) [ ع. ] (اِ.) گونه، قسم. ج. انواع.
(~. عَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) دختری که تازه عروس شده.
(نُ) (اِ.) تخم کرم ابریشم یا خود کرم.
(نَ یا نُ) [ ع. ] (اِ.) کوهان بلند (شتر). ج. انواف.
(اِ.) پژواک، صدایی که از کوه برمی گردد.
(فِ) (اِ.) شور و غوغا، بانگ و فریاد.
(دَ) (مص ل.)
۱- پژواک، بازگشتن صدا.
۲- فریاد کردن، بانگ کردن.
(اِ.)
۱- گرداگرد دهان.
۲- منقار مرغ.
۳- بینی.
۴- لوله و گردن صراحی.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) خواب.
(نُ) (ص.) ناامید، مأیوس.
[ ع. ] (اِ.) ماهی.
(ق.) اکنون.
(اِ.)
۱- چاه زنخدان.
۲- تنه درخت.
