اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
و گر به رهگذری یک دَم از وفاداری
چو گَرد در پِی‌اش افتم چو باد بُگْریزد
و گر کنم طلبِ نیم بوسه صد افسوس
ز حُقِّهٔ دهنش چون شکر فرو ریزد
من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم
بس آبروی که با خاک ره برآمیزد
فراز و شیب بیابان عشق، دامِ بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد
تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده باز
هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد
بر آستانهٔ تسلیم سر بِنِه حافظ
که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد
استاد عشقم بنشین و بر خوان
درس محبت در مکتب من
«رهی معیری»
(نُ) (اِ.) بُز پیشرو گله، بزی که پیشاپیش گله حرکت می‌کند.
(نُ) (حامص.) پیشوایی، رهبری.
(نِ دَ) (مص ل.) ترسیدن.
(نِ) (اِ.) درخت جوان نورسته.
(نِ لِ) (اِ.)
۱- شاخه درخت یا چوبی که شکارچی برای راندن شکار به سوی دام از آن استفاده می‌کند.
۲- شکار، صید.
(نَ لَ یا لِ) [ مغ. ¿ ] (اِ.) نوعی مالیات یا عوارض (ایلخانان).
(~.)(اِمر.) شکارگاه، کمینگاه صیاد.
(نِ) (اِ.) تُشک، بستر.
(نَ) (اِ.) آهنگر، حداد.
(نِ) [ په. ]
۱- (ص.) نهفته، پنهان.
۲- (ق.) سری، پنهانی.
(~. نِ)(اِمر.)۱ - خلوت خانه، جایی که در آ ن چیزی را پنهان کنند.
۲- مقبره، گور.
(~. نِ) (اِمر.) به دسته‌ای از گیاهان گفته می‌شود که در آن‌ها تخمک در داخل برگچه بسته‌ای قرار دارد. این گیاهان به دو گروه تک لپه‌ای‌ها و دولپه‌ای‌ها تقسیم می‌شوند.
(نِ) (اِ.) گیاه‌هایی که دارای ریشه و ساقه و برگ می‌باشند و گل ندارند.
(نِ) (ص نسب.) پنهانی، سری.
(نِ یَ) [ ع. نهایه ] (اِ.) پایان، انتها.
(نَ) (ص نسب.) پایان، آخر.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) غارت، تاراج. ج. نهاب.
(نُ) [ ع. ] (اِ.) نوعی کشتی دراز تندرو.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) راه، روش، طریقه.
(نَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- هرچیز برآمده و مرتفع.
۲- پستان.
