آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
ياران برون کنيد ازين سينه کينه را
کز دود غم سيه نشود روح شاد ما
«پژمان بختياري»
(~. کَ دَ) (مص م.) شرح و تفسیر کردن.
(~. گَ)(ص فا.)شرح دهنده، مخبر، خبرنگار.
(گُ رِ) (اِمص.) نک گزارش.
(~.) (اِ.) مسند، عبارتی که آگاهی نسبت به مسندالیه می‌دهد.
(~. کَ دَ) (اِمص.) گذشتن، عبور کردن.
(گُ یا گِ)
۱- (ص.) بیهوده، عبث.
۲- بسیار، بی اندازه.
(~.) (حامص.) اغراق گویی، مبالغه کردن.
(گَ یا گِ فِ) (ص.) بیهوده، عبث.
(~.) (ص فا.) عبث گو، بیهوده گو، پرحرف.
(~.) (حامص.) افراط، مبالغه.
(گَ) (ص فا.) گزنده، در حال گزیدن.
(گَ زَ گَ) (اِمر.) شکرک مترشح از بوته‌های گز را گزانگبین گویند. این شکرک سفت و شکننده و دارای قند و الکل‌های مختلف است و خواص دارویی دارد. از جمله به عنوان مسهل جهت اطفال و ضد راشیتیسم استعمال می‌شود. ...
(گَ وَ) (ص فا. ق حا.) شتابان، به تعجیل.
(گَ دَ) (مص م.) گزیدن.
(گَ زَ) (اِ.) زردک، هویج.
(گُ زِ) (اِ.) مخفف گزیر، چاره، علاج.
(گُ زَ دَ) (مص م.) علاج کردن، چاره نمودن.
(گُ زِ دَ) (مص م.) علاج کردن، چاره کردن.
(گَ زِ) (اِمص.) گزیدن.
(گِ لِ) [ تر. ] (اِ.) نک گزلیک.
