آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
ناوک غمزه بیار و رسن زلف که من
جنگ‌ها با دل مجروح بلاکش دارم
«حافظ»
(~. گَ) (ص شغل.) مفتی، حاکم شرع.
(وَ ژَ) (اِ.)
۱- کثافت، نجاست.
۲- جسم بودن.
(وُ) (اِ.)
۱- بجول ؛ استخوان پاشنه پا.
۲- شور و غوغا.
(وُ دَ) (مص ل.)
۱- تحریک کردن.
۲- گزاردن کارها.
(وَ) (اِ.) قورباغه.
(وِ) [ ع. ] (مص م.) بار را با دو دست برداشتن و بلند کردن.
(وَ لَ) [ ع. وکاله ] (اِمص.) وکیلی، وکیل کردن.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) آشیانه پرنده. ج. اَوْکار.
(وُ کَ) [ ع. ] جِ وکیل.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) آشیانه مرغ. ج. اوکُن، وُکْن.
(وَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- مباشر، کارگزار.
۲- کسی که شخص انجام کارهای خود را به او واگذار می‌کند.
۳- نماینده مجلس که از طرف مردم انتخاب شود. ج. وکلاء.
(~ دَ) [ ع - فا. ] (اِمر.) کسی که واسطه میان امرا و سلاطین بوده و تقاضای مردم را به آنان می‌رسانیده.
(وَ یُ) [ انگ. ] (ص.) بی هوا، خلاء.
(وَ یا وِ) ضمیر منفصل سوم شخص مفرد: اوی، او.
(وَ) (اِ.) مقدار، اندازه.
(سُ) = وی ستو. بی ستود. بی ستو: (ص.) منکر، کافر.
[ انگ. ]V.H.F (اِ.) فرکانس‌های رادیویی بین ۳۰ و ۳۰۰ مگاهرتز.
[ انگ. ]V.C.D (اِ.)
۱- نوعی دیسک فشرده که تصویر و صدا بر روی آن قابل ضبط و پخش است، ویدیو سی دی.
(وِ) (اِ.) (عا.) میل شدید زنان حامله به بعضی از خوردنی‌ها.
(نِ) (اِمر.) (عا.) خوراکی که برای رفع ویار زن آبستن تهیه کنند.
