آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
نه با من دوست آن گفت و نه آن کرد
که با دشمن توان گفت و توان کرد
«هاتف اصفهانی»
(وَ لَ) [ ع. ] (اِ.) فرزند، پسر. ج. اولاد.
(وَ لَ دُ زِّ) [ ع. ] (ص مر.) حرامزاده، زنازاده.
(وِ لَ) (ص.) (عا.) آب نیمه گرم.
(وَ لَ) [ ع. ]
۱- (اِ.) حرص و علاقه شدید به چیزی.
۲- (اِمص.) حرص، آزمندی.
(وُ نِ) (اِ.) سُرخاب.
(وِ لِ گُ) (ص مر.) (عا.)
۱- گَل و گُشاد.
۲- بی حساب و کتاب، بی بند و بار.
(وِ لِ) (ص.) بی بند و بار، بی قید.
(وَ لَ) [ ع. ] (اِمص.)
۱- غمگینی.
۲- حیرانی، سرگشتگی.
(~. زَ دِ) [ ع - فا. ] (ص مف.)
۱- عاشق شیدا.
۲- دیوانه، سرگشته.
(وِ) (ص.) (عا.) ریخته و پاشیده، پراکنده.
(وَ لَ) [ ع. ] (حر.) اگر، و اگر.
(وِ. شُ دَ) (مص ل.) (عا.)
۱- پخش و پلا شدن.
۲- نقش بر زمین شدن.
(وُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) درآمدن، داخل شدن.
۲- (اِمص.) دخول.
(وَ) [ ع. ] (ص.) بسیار زاینده (زن یا جانور).
(وَ) [ ع. ] (ص.) آزمند، حریص.
(وَ وَ لِ) [ ع. ولوله ]
۱- (اِ.) جوش و خروش، شور و غوغا.
۲- (مص ل.)بانگ و فریاد کردن.
(~. اَ تَ) [ ع - فا. ] (مص م.) (عا.)
۱- ایجاد شور و غوغا و سر و صدا و جار و جنجال.
۲- آشوب به پا کردن.
(وُ لُ) [ انگ. ] (اِ.) اندازه صدای هر سیستم صوتی.
(وِ گَ) (ص فا.) (عا.) بی کاره، هرزه - گرد.
(وَ یُ) [ ع. ] (ص.)
۱- دوست، یار.
۲- نگهبان.
۳- کسی که عهده دار انجام کارهای کس دیگر باشد.
