آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
کار صواب باده پرستیست حافظا
برخیز و عزم جزم به کار صواب کن
«حافظ»
(وَ رَ) (اِ.) مستمری، جیره.
(وَ سَ) (اِ.) پاسنگ ترازو.
(وَ. زَ دَ) (مص ل.) پرسه زدن.
(وَ) (~.) (ص نسب.)
۱- نوعی از کبوتر که رنگش مایل به سرخی و زردی است.
۲- کاسه زرین نیکو.
(وَ) (اِ.) آسمانه، سقف خانه.
(وَ) [ ع. ] (اِ.) طعامی که از شیر سازند.
(وَ رَ) [ ع. ] (اِ.) نوعی کبوتر صحرایی تیره رنگ که بالای دمش سفید است. ج. وراشین.
(وَ) (اِ.)
۱- فلزی است محکم ترکیب شده از مس و روی و نیکل.
۲- پایتخت لهستان.
(وَ شَ) (اِ.) کیسه کوچکی که در آن دارو می‌ریختند.
(وَ شِ کَ تِ)(ص مف.)=ورشکست. ورشکستن: کسی که سرمایه و مال خود را از دست داده.
(وَ ط) [ ع. ورطه ] (اِ.)۱ - جای خطرناک.
۲- منجلاب، گرداب.
(وَ رَ) [ ع. ] (اِمص.) پرهیزگاری، پارسایی.
(وَ رْ) (اِ.) سد مانندی ساخته شده از چوب و علف و گِل.
(~.) [ ع. ] (اِ.) فروغ، روشنی.
(وَ غَ) (اِ.) برغست ؛ گیاهی است شبیه به اسفناج که پخته آن در بعضی خوراکی‌ها به کار می‌رود.
(وَ. غَ دِ) (حامص.) تحریک، تحریض.
(وَ غُ لُ بِ دَ)(حامص.) ورقلمبیدن، ورغلنبیدن ؛ ورم کردن، دچار برآمدگی و قوز شدن.
(وَ رَّ) (ص.) شفیع، شفاعت کننده.
(وَ رَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- برگ درخت.
۲- برگ کاغذ. ج. اوراق.
۳- دسته‌ای کارت که با آن بازی کنند.
(وَ رَ. بَ گَ تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) دگرگون شدن اوضاع و احوال.
