آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
مرو به خواب که حافظ به بارگاه قبول
ز ورد نیم شب و درس صبحگاه رسید
«حافظ»
(بَ تَ نْ) [ ع. نیابهً ] (ق.) به نیابت، به جانشینی.
(بِ یا بَ) [ ع. نیابه ] (اِ.) نوبت، بار.
(نِ یّ) [ ع. ] (اِ.) جِ نیت.
[ ع. ]
۱- (مص ل.) گریه و زاری کردن، شیون کردن بر مرگ کسی.
۲- (اِمص.) گریه و زاری، شیون.
[ په. ] (اِ.)
۱- حاجت، احتیاج.
۲- نذری که برای گرفتن مراد و حاجت به کسی یا جایی بدهند.
(تَ) (مص ل.) محتاج بودن.
(کَ دَ) (مص ل.) درخواست کردن، التماس نمودن.
(مَ) (ص.) محتاج، حاجتمند.
(ص نسب.)
۱- حاجتمند.
۲- عاشق.
[ په. ] (اِ.) غلاف، غلاف شمشیر و خنجر و غیره.
[ په. ] (اِ.) نیا، جد.
[ په. ] (اِ.) جِ نیاک.
(یِ) [ په. ] (اِمص.) دعا، ستایش.
(نِ یَّ) [ ع. نیه ] (اِ.) مراد، مقصود، هدف.
(یَّ. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) قصد کردن، آهنگ کردن..
[ فر. ] (اِ.) نام کلی همه املاح اسیدنیتریک ترکیبی که از اسیدنیتریک با یک فلز یا یک باز نتیجه می‌شود.
(رُ ژِ) [ فر. ] (اِ.) ازت.
(دِ یا دُ) [ ع. ] (اِ.) کابوس، عبدالجنه.
(نَ یِّ) [ ع. ] (ص.)
۱- نور دهنده.
۲- روشن، منور.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) آتش‌ها، دوزخ‌ها. جِ نار.
