آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
مثل گیسویی که باد آن را پریشان می‌کند
هر دلی را روزگاری عشق ویران می‌کند
«مژگان عباسلو»
(~.) (ص مف.)۱ - نوشته شده.
۲- نقش و نگار شده.
(نِ) [ په. ] (اِ.) نظر، دید.
(~.) (حامص.)
۱- محافظت، حراست.
۲- مواظبت، توجه دقیق.
(~. تَ) (مص م.)
۱- نگه داری کردن.
۲- متوقف ساختن.
(~.) (اِ.) پاسبان، مراقب.
(~.) (حامص.) محافظت، مراقبت.
(نَ گَ) (ص.) (عا.) شخص سرد و نچسب و گرانجان، کسی که در برخورد با مردم آنها را از خود می‌رنجاند.
(نِ گَ) (شب جم.)
۱- بدان، آگاه باش، هوشیار باش.
۲- نگاه کن.
(نَ گَ) (ص.) (عا.) شخص سرد و نچسب، کسی که خوش محضر نباشد.
(نِ گَ) (ص فا.)
۱- منتظر، چشم به راه.
۲- اندیشناک، مضطرب.
(~.)(حامص.)۱ - چشم داشت، انتظار.
۲- تشویش، دلواپسی.
(نِ گَ رِ) (اِمص.) نگریستن، بینش، نظر.
(نِ گَ تَ) (مص م.) دیدن، نگاه کردن.
(نَ یا نِ گَ دَ) (مص م.)
۱- آجیده کردن جامه، بخیه کردن سوزنی.
۲- دفن کردن، در چال گذاشتن مرده.
(نَ یا نِ گَ دَ یا دِ) (اِمف.)
۱- آجیده شده (جامه)، بخیه کردن (سوزنی).
۲- آن چه در زمین و غیره پنهان کنند، دفینه.
۳- دفن شده، حال شده.
(نِ گَ) (اِ.) مخفف نگاه.
(نِ گَ) (اِ.) نک. نگاهبان.
(~.) (حامص.) نک. نگاهبانی.
(نِ) (اِ.) لقب پادشاه حبشه، نجاشی.
(نِ) (ص.) نک. نگونسار.
