آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
ز شب سیه چه نالم؟ که فروغ صبح رویت
به سپیده سحرگاه و به ماهتاب ماند
«رهی معیری»
(نَ) [ ع. ] (ص.)
۱- آن که بسیار فراموشکار است، کثیرالنسیان.
۲- کسی که او را در عداد قومش به شمار نیاورند.
(نِ) [ ع. ] (اِمص.) فراموشی.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) وصف موضوعات عاشقانه و مجالس مِی گساری در شعر.
(نَ س) [ ع. ] (مص ل.) با نَسَب بودن، خویش داشتن.
(نَ) [ ع. ] (ص.) بافته شده.
(نَ س وَ دَ) [ ع. ] (ص مر.) یکتا، بی همتا، بی مانند.
(نَ یا نُ لَ) (اِ.) گله و رمه.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) باد خُنَک و ملایم.
(نِ یِ) [ ع. نسیئه ] (ص.) آن چه به وعده فروخته شود.
(نَ) (اِ.) سایه، جایی که سایه باشد.
(نَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) نو پیدا شدن.
۲- روییدن، رستن، نمو کردن.
۳- پرورش یافتن.
۴- (اِمص.) نوپیدایی.
۵- رویش، پرورش.
(نَ أَ) [ ع. نشاه ] (اِمص.) نوجوان شدن، پرورش یافتن.
(نَ ئِ) [ ع. نشأه ] (اِمص.) سرخوشی، حالت خوشی و کیفی که بر اثر استعمال مواد مخدر یا مشروبات الکلی به وجود می‌آید.
(~.) (اِ.) (عا.) هر نوع مواد مخدر مانند: تریاک، حشیش و...
(نَ) [ ع. نشاء ] (اِ.)
۱- روییدن، نمو کردن.
۲- در فارسی بوته یا قلمه را در جایی کاشتن تا بعد آن را به جای دیگر انتقال دهند.
(نُ شّ) [ ع. ] (اِ.)
۱- تیرها.
۲- واحد آن نشابه. ج. نشاشیب.
(نَ شّ) [ ع. ] (ص.)
۱- تیرساز، تیرگر.
۲- گیرنده و پرتاب کننده تیر.
(نِ تَ) (مص م.) نشانیدن، تعیین کردن.
(نِ یا نُ دُ) (اِ.) ترکیبی از جوهرنمک و آمونیاک، جامد و بلوری که از آن در صنعت برای سفیدکاری، لحیم کاری و... استفاده می‌شود.
(نِ تَ) [ په. ] (مص م.) نشانیدن.
