آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
همه جا به بی وفایی مثلند خوبرویان
تو میان خوبرویان مثلی به بی وفایی
«هاتف اصفهانی»
(~. قِ) [ ع. ] (اِمر.)یکی از ستاره‌های قدر اول صورت فلکی چنگ رومی (شلیاق).
(نَ) (اِ.) گلی سفید رنگ و خوشبو با برگ‌های کوچک و انبوه، مشکین بوی هم گویند.
(نَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- نظم دادن، مرتب کردن.
۲- به رشته نظم کشیدن.
(نَ سَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- نظم و ترتیب.
۲- رسم و روش.
(~.) [ ع - تر. ] (اِمر.) نظم دهنده، ناظم.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.)
۱- تنبیه کردن.
۲- ترساندن.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) نژاد، فرزند، دودمان. ج. انسال.
(نَ مِ یا مَ) [ ع. نسمه ] (اِ.)
۱- دم، نفس.
۲- روح، روان.
۳- انسان.
۴- بنده، عبد. ج. نسم، نسمات.
(نَ یا نِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جانوری افسانه‌ای شبیه به انسان که هیکلی ترسناک دارد.
۲- غول.
۳- (عا.) آدم بدهیبت و بدجنس.
۴- میمون آدم نما.
(نَ یا نِ) (ص.) چیز نرم، لطیف و هموار.
(نِ) (اِ.) ناس، برگ خشک از نوع تنباکو که آن را نرم می‌کوبند و با اندکی آهک مخلوط کرده در جلو دهان میان لب و دندان می‌ریزند.
(نِ) [ ع. ] (اِ.) زنان.
(نَ) (ص.) نرم و ساده.
(نَ دِ) (ص مف.) هموار و لغزنده.
(نَ) (ص.) ناسپاس، ناشکر.
(نِ پَ یا پِ) (اِ.) هر چینه و رده از دیوار گلین که روی هم چینند.
(نَ) (اِ.) = نرسنک. نرسک:
۱- عدس.
۲- خارخسک.
(~.) (اِ.) هر بخش از بیست و یک بخش اوستا که به منزله فصل و باب است.
(نُ یا نَ یا نِ) [ ع. ] (مص ل.) عبادت کردن.
(نَ) (اِ.) آش عدس.
