آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
از من رمید و جای به پهلوی غیر کرد
جانم نیارمیده به پهلوی او هنوز
«رهی معیری»
(نَ دْ وَ) [ ع. ندوه ] (اِ.) گروه، انجمن.
(نَ دا) [ ع. ]
۱- (اِ.)شبنم، ژاله.۲ - (اِمص.) بخشش، بخشندگی.
(نَ دِ) (اِ.) همتا، مانند.
(نَ بَ) (ص مر.) تازه به دوران رسیده، بی اصل و نسب.
(نَ دِ)
۱- (ص مف.) نادیده، دیده نشده.
۲- (اِ.) (عا.) نسل پنجم، فرزندِ نبیره.
(نَ) [ ع. ] (ص.)
۱- حریف شراب.
۲- همنشین، همدم. ج. ندماء.
(نَ مِ یا مَ) [ ع. ندیمه ] (ص.) مؤنث ندیم.
(نَ لَ) [ ع. نذاله ] (اِمص.) فرومایگی، پستی.
(نَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- شرط و پیمان.
۲- آن چه شخص بر خود واجب گرداند که در راه خدا بدهد یا به جا بیآورد. ج. نذور.
(نُ ذُ) [ ع. ] (اِ.) ترس، بیم.
(نَ) (ص نسب.) آن چه که رایگان به عنوان نذر در راه خدا دهند.
(نُ) [ ع. ] (اِ.) جِ نذر.
(نَ) [ ع. ] (ص.) ترساننده، بیم دهنده.
(نَ) [ په. ] (اِ.) مذکر، مقابل ماده.
(نَ رُ کَ دَ) (مص م.) (عا.) جور کردن و دسته بندی کردن چیزی.
(نَ رُ دِ) (اِمر.)
۱- نرینه و مادینه.
۲- نوعی دگمه که بخشی ازآن در بخش دیگر فرو می‌رود.
(نَ رّ) (ص.) نردباز.
(نَ) (ق.) همیشه، دایم.
(نَ جِ) [ معر. ] (اِ.) نرگس.
(نَ جُ) (اِ.) نوعی جامه ابریشمی که در حبشه بافند.
