آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
گره به باد مزن گر چه بر مراد رود
که این سخن به مثل باد با سلیمان گفت
«حافظ»
(مُ یَ نَ یا یِ نِ) [ ع. معاینه ]
۱- (مص م.) با چشم دیدن.
۲- بررسی و دقت کردن در وضع مریض.
(مُ عَ بّ) [ ع. ] (اِمف.) تعبیه شده، مهیا.
(مَ بَ) [ ع. ] (اِ.)جای عبادت، پرست ش گاه. ج. معابد.
(مُ عَ بَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- گرامی داشته، مکرم.
۲- راه کوفته و هموار.
(مُ عَ بِّ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که تعبیر خواب می‌کند.
(مَ بَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- محل عبور، گذرگاه.
۲- پُل و هر آنچه که با آن بتوان از رود عبور کرد.
۳- کِشتی. ج. معابر.
(مُ عَ بَّ) [ ع. ] (اِفا.) ترش رو.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) پرستیده شده.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) کسی که به کاری یا چیزی عادت کرده باشد.
(مُ تَ بَ) [ ع. ] (ص.) دارای اعتبار، مورد اعتماد.
(مُ تَ دّ) [ ع. ]
۱- (اِفا.) در شمار آینده، معدود شونده.
۲- از حد درگذرنده.
۳- (اِمف.) گمان شده، تخمین زده شده.
(مُ تَ دِ) [ ع. ] (اِفا.) میانه، میانه رو، راست، برابر.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) از حد درگذرنده، بیداد کننده.
(مُ تَ ذِ) [ ع. ] (اِفا.) عذر آورنده.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِفا.)۱ - اعتراض کننده.
۲- واخواه.
(مُ تَ رَ ضَ یا ض ِ) [ ع. معترضه ] (اِ.) جمله‌ای خارج از موضوع که میان کلام وارد شود.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) اقرارکننده، اعتراف کننده.
(مُ تَ رِ) [ ع. ] (اِ.)میدان جنگ، معرکه.
(مُ تَ زّ) [ ع. ] (اِمف.) گرامی شمرده، عزیز داشته.
(مُ تَ زِ) [ ع. ] (اِفا.) گوشه گیر، عزلت گزین.
