آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
بنده پیر خراباتم که لطفش دایم است
ور نه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست
«حافظ»
(مُ تَ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) زمین زیر و رو شده.
۲- (اِ.) سنگواره، فیل.
(مُ تَ حَ بّ) [ ع - فا. ] (اِمف.) کاری که انجام دادن آن بهتر از ترک آن باشد.
(مُ تَ حِ ثّ) [ ع. ] (اِفا.) برانگیزاننده، مشوق.
(مُ تَ دَ) [ ع. ] (اِمف.) نو پیدا شده، تازه به وجود آمده، اختراع شده.
(مُ تَ سَ) [ ع. ] (اِمف.) نیکو، نیکو و پسندیده شمرده شده.
(مُ تَ ض) [ ع. ] (اِفا.) آگاه، مطلع.
(مُ تَ فِ) [ ع. ] (اِفا.) نگهبان.
(مُ تَ حَ قّ) [ ع. ] (اِمف.) سزاوار، شایسته، دارای استحقاق.
(مُ تَ حَ لّ) [ ع. ] (اِمف.) حلال پنداشته شده.
(مُ تَ کَ) [ ع. ] (اِمف.) استوار، برقرار، محکم.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) سخن محال، امری که محال و غیر ممکن باشد، از حالی به حالی درآینده.
(مُ تَ بِ) [ ع. ] (اِفا.) خبر خواهنده از کسی.
(مُ تَ بَ) [ ع. ] (اِمف.)کسی که از او خبر جسته شده.
(مُ تَ دِ) [ ع. ] (اِفا.) خدمت کننده، مجازاً: کارمند.
(مُ تَ رَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- استخراج شده.
۲- در فارسی، زندانبان ؛ کسی که حق وارد و خارج کردن زندانی را داشته باشد.
(مُ تَ خَ) [ ع. ]
۱- (اِفا.) سبک شمرده، خو ار داشته.
۲- (ص.) خوار، زبون.
(مُ تَ لِ) [ ع. ] (اِفا.) رهاکننده، آزادکننده.
(مُ تَ لَ) [ ع. ] (اِمف.) رها شده، خلاص شده.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِمف.) دائم، برقرار، پاینده.
(مُ تَ رَ) [ ع. ] (اِمف.) تدارک شده، تلافی شده.
