آن کس که به دست، جام دارد
سلطانیِ جَم، مُدام دارد
آبی که خِضِر، حیات از او یافت
در می‌کده جو، که جام دارد
سررشتهٔ جان، به جام بگذار
کاین رشته از او نظام دارد
ما و مِی و زاهدان و تقوا
تا یار، سرِ کدام دارد
بیرون ز لبِ تو ساقیا نیست
در دور، کسی که کام دارد
نرگس همه شیوه‌های مستی
از چشمِ خوشت به وام دارد
ذکرِ رخ و زلف تو دلم را
وردی‌ست که صبح و شام دارد
بر سینهٔ ریشِ دردمندان
لعلت نمکی تمام دارد
در چاهِ ذَقَن چو حافظ ای جان
حُسنِ تو دو صد غلام دارد
گر مسلمانی از این است که حافظ دارد
آه اگر از پی امروز بود فردایی
«حافظ»
(مَ) [ ع. مرضاه ] (مص ل.) از کسی خوشنود بودن.
(مَ ضا) [ ع. ] (اِ.) جِ مریض ؛ بیماران.
(مَ یّ) [ ع. ] (اِمف.) مطبوع، موردپسند.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) نم دار، نمور.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) زمین گیاه دار.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) ترسیده.
(مَ عا) [ ع. ] (اِ.) چراگاه. ج. مراعی.
(مَ یّ) [ ع. ] (اِمف.) مراعات شده، ملاحظه شده.
(مَ) [ معر. ] (اِ.)
۱- گیاهی است از تیره گندمیان که علفی و پایا است و دارای ساقه زیرزمینی افقی و گره داری است که از محل هر گره ریشه‌های کوچک خارج می‌شود. سرعت انتشار این گیاه بسیار زیاد است. ...
(مُ) [ په. ] (اِ.) پرنده. ج. مرغان. به طور عام نام هر جانور بالدار پرنده تخم گذار که بدنش از پر پوشیده شده باشد. مق خروس. ؛قاطی ~ها شدن کنایه از: ازدواج کردن، زن گرفتن. ...
(~ حَ قُ) [ فا - ع. ] نوعی جغد که در شب برای شکار از لانه خود خارج می‌شود و صدایش شبیه کلمه «حق» است.
(مُ غ. سَ حَ) [ فا - ع. ] (اِمر.) بلبل، هزاردستان.
(~ِ سَ قُ) [ فا - ع. ] (اِمر.) مرغی است با پرهای سفید و منقار دراز که در آب شنا می‌کند و در زیر گردنش کیسه‌ای است که می‌تواند ۱۰ لیتر آب را در خود جا دهد و گاهی ...
(~ِ سُ لَ) (اِمر.) هدهد، شانه به سر.
(~ِ شَ) (اِمر.) چوک، مرغ حق، پرنده‌ای است شبیه جغد که خود را از درخت آویزان می‌کند و پی درپی فریاد می‌کشد.
(~ِ سا) (اِمر.) شب پره، خفاش.
(مُ غِ چَ مَ) (اِمر.) بلبل.
(مُ) (اِ.)
۱- تیره‌ای از پرندگان راسته غازسانان.
۲- پرنده مهاجر از همین تیره که گونه‌های متفاوت دارد.
۳- اردک.
(مُ نِ) (اِ.) تخم مرغ.
(مُ رَ غِّ) [ ع. ] (اِفا.) ترغیب کننده، مشوق ؛ ج. مرغبین.
