مقدمه شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – آمدن تهمينه دختر شاه سمنگان به نزد رستم‏‏‏

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

شاهنامه فردوسی – آغاز داستان سهراب‏

شاهنامه فردوسی – گريختن افراسياب از رزمگاه‏‏‏

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

شاهنامه فردوسی – گمراه كردن اهريمن كاوس را و به آسمان رفتن كاوس

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

شاهنامه فردوسی – پيغام فرستادن كاوس به نزديك قيصر روم و افراسياب‏

شاهنامه فردوسی – رزم كردن رستم با سه شاه و رها شدن كاوس از بند

بدون نظر

بنام خداوند جان و خرد كزين برتر انديشه بر نگذرد

خداوند نام و خداوند جاى خداوند روزى‏ده رهنماى‏

خداوند كيوان و گردان سپهر فروزنده ماه و ناهيد و مهر

ز نام و نشان و گمان برترست نگارنده برشده پيكرست‏

به بينندگان آفريننده را نبينى مرنجان دو بيننده را

نيابد بدو نيز انديشه راه كه او برتر از نام و از جايگاه‏

سخن هر چه زين گوهران بگذرد نيابد بدو راه جان و خرد

خرد گر سخن برگزيند همى همان را گزيند كه بيند همى‏

ستودن نداند كس او را چو هست ميان بندگى را ببايدت بست‏

خرد را و جان را همى سنجد اوى در انديشۀ سخته كى گنجد اوى‏

بدين آلت راى و جان و زبان ستود آفريننده را كى توان‏

به هستيش بايد كه خستو شوى ز گفتار بى‏كار يك سو شوى‏

پرستنده باشى و جوينده راه بژرفى بفرمانش كردن نگاه‏

توانا بود هر كه دانا بود ز دانش دل پير برنا بود

از اين پرده برتر سخن گاه نيست ز هستى مر انديشه را راه نيست‏

شاهنامه, شعر, شعر پارسی, فردوسی, مقدمه شاهنامه فردوسی

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

گوز

(اِ.) باد صداداری که از مخرج انسان خارج می‌شود، تیز، ضرطه. ؛ ~ چه ربطی به شقیقه دارد کنایه از: دو چیز نامتجانس و نامربوط، جواب حرف نامربوط. ؛گنده ~ی کردن ادعا کردن، تفاخر بی اصل و اساس کردن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.