شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

گفتار اندر مردن فريدون

      

چو اين كرده شد روز برگشت بخت            بپژمرد برگ كيانى درخت‏

         كرانه گزيد از بر تاج و گاه            نهاده بر خود سر هر سه شاه‏

         پر از خون دل و پر ز گريه دو روى            چنين تا زمانه سر آمد بروى‏

         فريدون شد و نام از و ماند باز            بر آمد برين روزگار دراز

         همان نيكنامى به و راستى            كه كرد اى پسر سود بر كاستى‏

         منوچهر بنهاد تاج كيان            بزنّار خونين ببستش ميان‏

         بر آيين شاهان يكى دخمه كرد            چه از زرّ سرخ و چه از لاژورد

  دیوان حافظ - مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

         نهادند زير اندرش تخت عاج            بياويختند از بر عاج تاج‏

         بپدرود كردنش رفتند پيش            چنانچون بود رسم آيين و كيش‏

         در دخمه بستند بر شهريار            شد آن ارجمند از جهان زار و خوار

         جهانا سراسر فسوسى و باد            بتو نيست مرد خردمند شاد

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

مجلس انس و بهار و بحث شعر اندر میان
نستدن جام می از جانان گران جانی بود
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آس شدن

(شُ) (مص ل.) خرد شدن، له شدن.

دیدگاهتان را بنویسید