گفتارى در بخت زال در نزد ستاره شناسان
بفرمود تا موبدان و ردان ستارهشناسان و هم بخردان
كنند انجمن پيش تخت بلند بكار سپهرى پژوهش كنند
برفتند و بردند رنج دراز كه تا با ستاره چه دارند راز
سه روز اندران كارشان شد درنگ برفتند با زيج رومى بچنگ
زبان بر گشادند بر شهريار كه كرديم با چرخ گردان شمار
چنين آمد از داد اختر پديد كه اين آب روشن بخواهد دويد
ازين دخت مهراب و از پور سام گوى پر منش زايد و نيك نام
بود زندگانيش بسيار مر همش زور باشد هم آيين و فر
همش برز باشد همش شاخ و يال برزم و ببزمش نباشد همال
كجا باره او كند موى تر شود خشك همرزم او را جگر
عقاب از بر ترگ او نگذرد سران جهان را بكس نشمرد
يكى برز بالا بود فرّمند همه شير گيرد بخمّ كمند
هوا را بشمشير گريان كند بر آتش يكى گور بريان كند
كمر بسته شهرياران بود بايران پناه سواران بود
