Search
Close this search box.

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

گرفتن قارن دژ الانان را

      

          بسلم آگهى رفت ازين رزمگاه            و زان تيرگى كاندر آمد بما

         پس پشتش اندر يكى حصن بود            بر آورده سر تا بچرخ كبود

         چنان ساخت كايد بدان حصن باز            كه دارد زمانه نشيب و فراز

         هم اين يك سخن قارن انديشه كرد            كه برگاشتش سلم روى از نبرد

         كالانى دژش باشد آرامگاه            سزد گر برو بر بگيريم راه‏

         كه گر حصن دريا شود جاى اوى            كسى نگسلاند ز بن پاى اوى‏

         يكى جاى دارد سر اندر سحاب            بچاره بر آورده از قعر آب‏

         نهاده ز هر چيز گنجى بجاى            فگنده برو سايه پرّ هماى‏

         مرا رفت بايد بدين چاره زود            ركاب و عنان را ببايد بسود

         اگر شاه بيند ز جنگ آوران            بكهتر سپارد سپاهى گران‏

         همان با درفش همايون شاه            هم انگشتر تور با من براه‏

         ببايد كنون چاره ساختن            سپه را بحصن اندر انداختن‏

         من و گرد گرشاسپ و اين تيره شب            برين راز بر باد مگشاى لب‏

         چو روى هوا گشت چون آبنوس            نهادند بر كوهه پيل كوس‏

         همه نامداران پر خاشجوى            ز خشكى بدريا نهادند روى‏

         سپه را بشيروى بسپرد و گفت            كه من خويشتن را بخواهم نهفت‏

         شوم سوى دژبان بپيغمبرى            نمايم بدو مهر انگشترى‏

         چو در دژ شوم بر فرازم درفش            درفشان كنم تيغهاى بنفش‏

         شما روى يك سر سوى دژ نهيد            چنانك اندر آييد دميد و دهيد

         سپه را بنزديك دريا بماند            بشيروى شيراوژن و خود براند

         بيامد چو نزديكى دژ رسيد            سخن گفت و دژدار مُهرش بديد

         چنين گفت كز نزد تور آمدم            بفرمود تا يك زمان دم زدم‏

         مرا گفت شو پيش دژبان بگوى            كه روز و شب آرام و خوردن مجوى‏

         كز ايدر درفش منوچهر شاه            سوى دژ فرستد همى با سپاه‏

         تو با او بنيك و ببد يار باش            نگهبان دژ باش و بيدار باش‏

         چو دژبان چنين گفتها را شنيد            همان مهر انگشترى را بديد

         همان گه در دژ گشادند باز            بديد آشكارا ندانست راز

         نگر تا سخنگوى دهقان چه گفت            كه راز دل آن ديد كو دل نهفت‏

         مرا و ترا بندگى پيشه باد            ابا پيشه‏مان نيز انديشه باد

         بنيك و ببد هر چه شايد بدن            ببايد همى داستانها زدن‏

         چو دژدار و چون قارن رزمجوى            يكايك بروى اندر آورده روى‏

         يكى بدسگال و يكى ساده دل            سپهبد بهر چاره آماده دل‏

         همى جست آن روز تا شب زمان            نه آگاه دژدار از آن بدگمان‏

به بيگانه بر مهر خويشى نهاد            بداد از گزافه سر و دژ بباد

         چو شب روز شد قارن رزمخواه            درفشى بر افراخت چون گرد ماه‏

         خروشيد و بنمود يك يك نشان            بشيروى و گردان گردنكشان‏

         چو شيروى ديد آن درفش يلى            بكين روى بنهاد با پر دلى‏

         در حصن بگرفت و اندر نهاد            سران را ز خون بر سر افسر نهاد

         بيك دست قارن بيك دست شير            بسر گرز و تيغ آتش و آب زير

         چو خورشيد بر تيغ گنبد رسيد            نه آيين دژ بد نه دژبان پديد

         نه دژ بود گفتى نه كشتى بر آب            يكى دود ديدى سر اندر سحاب‏

         درخشيدن آتش و باد خاست            خروش سواران و فرياد خاست‏

         چو خورشيد تابان ز بالا بگشت            چه آن دژ نمود و چه آن پهن دشت‏

         بكشتند از يشان فزون از شمار            همى دود از آتش بر آمد چو قار

         همه روى دريا شده قيرگون            همه روى صحرا شده جوى خون‏

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

گوالیدن

(گُ دَ) (مص ل.) رشد کردن، بالیدن.

گوانجی

(گُ) (ص مر.) دلیر، پهلوان.

گوانگله

(گُ لَ یا لِ) (اِ.) تُکمه.

گواه

(گُ) (ص.) شاهد، دلیل، برهان.

گواهی

(~.) (حامص.) شهادت، تأیید و تصدیق درستی یا نادرستی امری.

گواهی خواستن

(~. خا تَ) (مص م.) شاهد خواستن.

گواهی دادن

(~. دَ) (مص ل.)شهادت دادن.

گواهی نامه

(~. مِ) (اِمر.)
۱- پایان نامه تحصیلی.
۲- جواز رانندگی ماشین.

گواچو

(گُ) (اِ.) ریسمانی است که از درختی آویزند و بر آن نشینند و در هوا تاب خورند؛ گواچه، تاب، گازره، بادپیچ.

گواژ

(گَ) (اِ.) مسخرگی، مزاح.

گواژه

(گُ ژَ یا ژِ) (اِ.)
۱- طعنه، سرزنش.
۲- شوخی، مزاح.

گوایی

(گُ) (حامص.) گواهی دادن، شهادت.

گوبروت

(بُ) (ص مر.) احمق، گاوریش.

گوبلن

(لَ) (اِ.) نوعی گلدوزی با نخ ضخیم رنگی روی طرح‌های آماده.

گوت

(گَ یا گُ) [ آرا. سر. تر. ] (اِ.)کفل، سرین.

گوترو

(گُ) (ق مر.) به قیمت مقطوع و بی آنکه وزن کرده یا شمرده شود.

گوتیگ

(گُ تِ) [ فر. ] (اِ.) شیوه معماری اروپای باختری از قرن ۱۲ تا ۱۶ م. که از ویژگی‌های آن تکرار عناصر بلندی ساختمان و به کارگیری تاق‌های نوک تیز و شیشه‌های پر نقش و نگار بود.

گوج

[ تر. ] (اِ.) زور، قدرت.

گوج

(گَ وَ) (اِ.) صمغ درخت.

گوجه

(گُ جِ) (اِ.) درختی است از تیره گل سرخیان که میوه آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هسته سخت است.


دیدگاهتان را بنویسید