شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

گرفتن قارن دژ الانان را

      

          بسلم آگهى رفت ازين رزمگاه            و زان تيرگى كاندر آمد بما

         پس پشتش اندر يكى حصن بود            بر آورده سر تا بچرخ كبود

         چنان ساخت كايد بدان حصن باز            كه دارد زمانه نشيب و فراز

         هم اين يك سخن قارن انديشه كرد            كه برگاشتش سلم روى از نبرد

         كالانى دژش باشد آرامگاه            سزد گر برو بر بگيريم راه‏

         كه گر حصن دريا شود جاى اوى            كسى نگسلاند ز بن پاى اوى‏

         يكى جاى دارد سر اندر سحاب            بچاره بر آورده از قعر آب‏

         نهاده ز هر چيز گنجى بجاى            فگنده برو سايه پرّ هماى‏

         مرا رفت بايد بدين چاره زود            ركاب و عنان را ببايد بسود

         اگر شاه بيند ز جنگ آوران            بكهتر سپارد سپاهى گران‏

         همان با درفش همايون شاه            هم انگشتر تور با من براه‏

         ببايد كنون چاره ساختن            سپه را بحصن اندر انداختن‏

         من و گرد گرشاسپ و اين تيره شب            برين راز بر باد مگشاى لب‏

         چو روى هوا گشت چون آبنوس            نهادند بر كوهه پيل كوس‏

         همه نامداران پر خاشجوى            ز خشكى بدريا نهادند روى‏

         سپه را بشيروى بسپرد و گفت            كه من خويشتن را بخواهم نهفت‏

         شوم سوى دژبان بپيغمبرى            نمايم بدو مهر انگشترى‏

         چو در دژ شوم بر فرازم درفش            درفشان كنم تيغهاى بنفش‏

         شما روى يك سر سوى دژ نهيد            چنانك اندر آييد دميد و دهيد

         سپه را بنزديك دريا بماند            بشيروى شيراوژن و خود براند

         بيامد چو نزديكى دژ رسيد            سخن گفت و دژدار مُهرش بديد

         چنين گفت كز نزد تور آمدم            بفرمود تا يك زمان دم زدم‏

         مرا گفت شو پيش دژبان بگوى            كه روز و شب آرام و خوردن مجوى‏

         كز ايدر درفش منوچهر شاه            سوى دژ فرستد همى با سپاه‏

         تو با او بنيك و ببد يار باش            نگهبان دژ باش و بيدار باش‏

         چو دژبان چنين گفتها را شنيد            همان مهر انگشترى را بديد

         همان گه در دژ گشادند باز            بديد آشكارا ندانست راز

         نگر تا سخنگوى دهقان چه گفت            كه راز دل آن ديد كو دل نهفت‏

         مرا و ترا بندگى پيشه باد            ابا پيشه‏مان نيز انديشه باد

         بنيك و ببد هر چه شايد بدن            ببايد همى داستانها زدن‏

         چو دژدار و چون قارن رزمجوى            يكايك بروى اندر آورده روى‏

         يكى بدسگال و يكى ساده دل            سپهبد بهر چاره آماده دل‏

         همى جست آن روز تا شب زمان            نه آگاه دژدار از آن بدگمان‏

به بيگانه بر مهر خويشى نهاد            بداد از گزافه سر و دژ بباد

         چو شب روز شد قارن رزمخواه            درفشى بر افراخت چون گرد ماه‏

         خروشيد و بنمود يك يك نشان            بشيروى و گردان گردنكشان‏

         چو شيروى ديد آن درفش يلى            بكين روى بنهاد با پر دلى‏

         در حصن بگرفت و اندر نهاد            سران را ز خون بر سر افسر نهاد

         بيك دست قارن بيك دست شير            بسر گرز و تيغ آتش و آب زير

         چو خورشيد بر تيغ گنبد رسيد            نه آيين دژ بد نه دژبان پديد

         نه دژ بود گفتى نه كشتى بر آب            يكى دود ديدى سر اندر سحاب‏

         درخشيدن آتش و باد خاست            خروش سواران و فرياد خاست‏

         چو خورشيد تابان ز بالا بگشت            چه آن دژ نمود و چه آن پهن دشت‏

         بكشتند از يشان فزون از شمار            همى دود از آتش بر آمد چو قار

         همه روى دريا شده قيرگون            همه روى صحرا شده جوى خون‏

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

اطلاع

(اِ طِّ) [ ع. ] (مص ل.) آگهی یافتن، با خبر شدن. ج. اطلاعات.

اطلاعیه

(اِ طِّ یُِ) [ ع. ] (ص نسب. اِمر.) ورقه‌ای که برای آگاه کردن دیگران از امری توزیع کنند.

اطلاق

( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) رها کردن، آزاد کردن.
۲- به کار بردن واژه‌هایی در معنای مخصوص.
۳- (اِمص.) رهایی، آزادی.

اطلاقی

(~.) [ ع - فا. ] (اِ.)کسی که از لشکریان نیست، آزاد از سپاهی گری.

اطلال

( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ طلل ؛ آنچه از عمارت و بنا، برپا مانده باشد.

اطلس

(اَ لَ) [ معر - یو. ] (اِ.)
۱- پارچه ابریشمی.
۲- نام یکی از رب النوع‌های یونان قدیم که زمین را بر دوش خود حمل می‌کند.
۳- اولین مهره گردن.
۴- نقشه جغرافی.
۵- سطح مقعر فلک نهم.
۶- نام اقیانوسی که بین ...

اطلسی

(~.) (اِ.)نوعی گل شیپوری با رنگ -‌های آبی، سفید، بنفش که دارای عطر ملایمی می‌باشد.

اطماع

( اِ ) [ ع. ] (مص م.) به طمع افکندن.

اطماع

( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ طمع ؛ آزها، حرص‌ها. طمع‌ها.

اطمینان

( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) آرامش خاطر یافتن.
۲- (اِمص.) آرامش.

اطناب

( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ طنب ؛ ریسمان‌ها، بندها.

اطناب

( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) بسیار گفتن.
۲- (اِمص.) پرگویی.
۳- تطویل کلام و مبالغه در آن به حدی که از اقتضای تفهیم مقصود تجاوز کند. مق ایجاز.

اطهار

( اَ ) [ ع. ] (ص.) جِ طاهر؛ پاکان.

اطهر

(اَ هَ) [ ع. ] (ص تف.) طاهرتر، پاکتر.

اطواد

( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ طُود؛کوه‌ها.

اطوار

( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ طور.
۱- حال، وضع.
۲- در فارسی، حرکات و رفتار بی مزه.

اطول

(اَ وَ) [ ع. ] (ص تف.) طویل تر، درازتر.

اطیب

(اَ یَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- خوشبوتر.
۲- حلال تر.

اظافیر

(اَ) [ ع. ] (اِ.)جِ اظفار، ججِ ظُفُر؛ ناخن‌ها، چنگال‌ها.

اظفار

( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ظُفُر؛ ناخن‌ها.


دیدگاهتان را بنویسید