گرفتن سهراب دژ سپيد را
چو خورشيد بر زد سر از تيره كوه ميان را ببستند تركان گروه
سپهدار سهراب نيزه بدست يكى باركش باره بر نشست
سوى باره آمد يكى بنگريد بباره درون بس كسى را نديد
بيامد در دژ گشادند باز نديدند در دژ يكى رزمساز
بفرمان همه پيش او آمدند بجان هر كسى چاره جو آمدند
چو نامه بنزديك خسرو رسيد غمى شد دلش كان سخنها شنيد
گرانمايگان را ز لشكر بخواند وزين داستان چند گونه براند
نشستند با شاه ايران بهم بزرگان لشكر همه بيش و كم
چو طوس و چو گودرز كشواد و گيو چو گرگين و بهرام و فرهاد نيو
سپهدار نامه بر ايشان بخواند بپرسيد بسيار و خيره بماند
چنين گفت با پهلوانان براز كه اين كار گردد بما بر دراز
برين سان كه گژدهم گويد همى از انديشه دل را بشويد همى
چه سازيم و درمان اين كار چيست از ايران هم آورد اين مرد كيست
بر آن بر نهادند يك سر كه گيو بزابل شود نزد سالار نيو
برستم رساند از اين آگهى كه با بيم شد تخت شاهنشهى
گو پيل تن را بدين رزمگاه بخواند كه اويست پشت سپاه
نشست آنگهى راى زد با دبير كه كارى گزاينده بد ناگزير
