شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

گرفتن سهراب دژ سپيد را

چو خورشيد بر زد سر از تيره كوه ميان را ببستند تركان گروه‏

سپهدار سهراب نيزه بدست يكى باركش باره بر نشست‏

سوى باره آمد يكى بنگريد بباره درون بس كسى را نديد

بيامد در دژ گشادند باز نديدند در دژ يكى رزمساز

بفرمان همه پيش او آمدند بجان هر كسى چاره جو آمدند

چو نامه بنزديك خسرو رسيد غمى شد دلش كان سخنها شنيد

گرانمايگان را ز لشكر بخواند وزين داستان چند گونه براند

نشستند با شاه ايران بهم بزرگان لشكر همه بيش و كم‏

دیوان حافظ - خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

چو طوس و چو گودرز كشواد و گيو چو گرگين و بهرام و فرهاد نيو

سپهدار نامه بر ايشان بخواند بپرسيد بسيار و خيره بماند

چنين گفت با پهلوانان براز كه اين كار گردد بما بر دراز

برين سان كه گژدهم گويد همى از انديشه دل را بشويد همى‏

چه سازيم و درمان اين كار چيست از ايران هم آورد اين مرد كيست‏

بر آن بر نهادند يك سر كه گيو بزابل شود نزد سالار نيو

برستم رساند از اين آگهى كه با بيم شد تخت شاهنشهى‏

گو پيل تن را بدين رزمگاه بخواند كه اويست پشت سپاه‏

دیوان حافظ - آن کس که به دست جام دارد

نشست آنگهى راى زد با دبير كه كارى گزاينده بد ناگزير

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, دژ سپيد, سهراب, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, گرفتن سهراب دژ سپيد را

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

به من گفتی که جور من نهان می‌دار از مردم
تو هم نوعی جفا می‌کن که بتوان داشت پنهانش
«هاتف اصفهانی»

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – آگه شدن منوچهر از كار سام و زال زر

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

شاهنامه فردوسی – پيغام فرستادن كاوس به نزديك قيصر روم و افراسياب‏

شاهنامه فردوسی – كشته شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

کوارتز

(کُ) [ فر. ] (اِ.) ماده‌ای است به فرمول ۲ Sio که دارای سختی بالنسبه زیاد است (سختی آن ۷ است) و بر روی شیشه خط می‌اندازد. شکل متداول آن منشور شش وجهی است که دو قاعده آن دو هرم مسدس القاعده می‌باشد. کوارتز عنصر اصلی سنگ‌های آذرین اسید است. بلورهای کوارتز را معمولاً به نام «در کوهی» نامند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.