شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

پژوهش كردن موبدان از زال

چنين گفت پس شاه گردن فراز            كزين هر چه گفتيد داريد راز

         بخواند آن زمان زال را شهريار            كز و خواست كردن سخن خواستار

         بدان تا بپرسند از و چند چيز            نهفته سخنهاى ديرينه نيز

         نشستند بيدار دل بخردان            همان زال با نامور موبدان‏

         بپرسيد مر زال را موبدى            ازين تيز هش راه بين بخردى‏

         كه از ده و دو تاى سرو سهى            كه رستست شاداب با فرهى‏

         از ان بر زده هر يكى شاخ سى            نگردد كم و بيش در پارسى‏

  دیوان حافظ - طایر دولت اگر باز گذاری بکند

         دگر موبدى گفت كاى سر فراز            دو اسپ گرانمايه و تيز تاز

         يكى زان بكردار درياى قار            يكى چون بلور سپيد آبدار

         بجنبند و هر دو شتابنده‏اند            همان يكدگر را نيابنده‏اند

         سديگر چنين گفت كان سى سوار            كجا بگذرانند بر شهريار

         يكى كم شود باز چون بشمرى            همان سى بود باز چون بنگرى‏

         چهارم چنين گفت كان مرغزار            كه بينى پر از سبزه و جويبار

         يكى مرد با تيز داسى بزرگ            سوى مرغزار اندر آيد سترگ‏

         همى بدرود آن گياه خشك و تر            نه بردارد او هيچ از ان كار سر

  دیوان حافظ - به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

         دگر گفت كان بر كشيده دو سرو            ز درياى با موج برسان غرو

         يكى مرغ دارد بريشان كنام            نشيمش بشام آن بود اين ببام‏

         ازين چون بپرّد شود برگ خشك            بران بر نشيند دهد بوى مشك‏

         از ان دو هميشه يكى آبدار            يكى پژمريده شده سوگوار

         بپرسيد ديگر كه بر كوهسار            يكى شارستان يافتم استوار

         خرامند مردم از ان شارستان            گرفته بهامون يكى خارستان‏

         بناها كشيدند سر تا بماه            پرستنده گشتند و هم پيشگاه‏

         و زان شارستان رويشان بدل نگذرد            كس از ياد كردن سخن نشمرد

  شاهنامه فردوسی - رسيدن زال به يارى مهراب

         يكى بومهين خيزد از ناگهان            بر و بومشان پاك گردد نهان‏

         بدان شارستان رويشان نياز آورد            هم انديشگان دراز آورد

         بپرده درست اين سخنها بجوى            بپيش ردان آشكارا بگوى‏

         گر اين رازها آشكارا كنى            ز خاك سيه مشك سارا كنى‏

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت
بشکست عهد وز غم ما هیچ غم نداشت
«حافظ»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید
جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

گنج خسروی

(~ِ خُ رَ) (اِمر.) نام گنج سوم از هفت گنج خسرو پرویز.

گنج خضرا

(~ِ خَ) (اِمر.) نام گنج ششم از گنج‌های خسرو پرویز.

گنج دیبه خسروی

(~ِ بَ یِ خُ رَ) نک گنج خسروی.

گنج دیواربست

(~ِ بَ) (اِمر.) گنجی که در زیر دیواری در حال فرو ریختن قرار داشت، خضر (ع) می‌دانست و آن دیوار را درست کرد.

گنج روان

(~ِ رَ) (اِمر.) نام گنج قارون است و گویند پیوسته در زیر زمین حرکت می‌کند.

گنج سوخته

(~ِ تِ) (اِ.)
۱- نام گنج پنجم از گنج‌های خسرو پرویز.
۲- نام لحنی از سی لحن باربد.

گنج شادآور

(~ِ وَ) نک گنج شادآورد.

گنج شادآورد

(~ِ وَ) (اِمر.) نام گنج هفتم از گنج‌های خسروپرویز. گنج شادآور، گنج شادورد، گنج شارورد بزرگ هم گویند.

گنج شادورد

(~ِ وَ) (اِمر.) نک گنج شادآورد.

گنج شایگان

(~ِ یْ) (اِمر.)
۱- گنج بادآورد.
۲- گنج بسیار.

گنج عروس

(گَ. عَ) (اِمر.) نام گنج اول از گنج‌های خسرو پرویز.

گنج فریدون

(~ِ فَ رِ) (اِمر.)
۱- نام گنجی است منسوب به فریدون.
۲- نام نوایی در موسیقی.

گنج قارون

(گَ جِ) (اِمر.) نام گنجی بزرگ منسوب به قارون معاصر حضرت موسی (ع).

گنج نامه

(~. مِ) (اِمر.) ورقه‌ای که در آن نشانی گنج پنهان شده نوشته شده باشد.

گنج کاووس

(~ِ) (اِمر.) نام لحن هفدهم از سی لحن باربد.

گنج گاو

(~) (اِ.) نام گنجی است از گنج‌های جمشید که گنج گاوان و گنج گاومیش هم گفته شده.

گنجا

(گُ) (اِ.) نک گنج.

گنجار

(گُ) (اِ.) سرخاب.

گنجاندن

(گُ دَ) (مص م.) چیزی را در جایی جای دادن.

گنجانیدن

(گُ دَ) (مص م.) جای دادن، گنجاندن.


دیدگاهتان را بنویسید