شاهنامه فردوسی – پيغام سلم و تور به نزديك فريدون

پيغام سلم و تور به نزديك فريدون

      

گزيدند پس موبدى تيز وير            سخن‏گوى و بينا دل و يادگير

         ز بيگانه پردخته كردند جاى            سگالش گرفتند هر گونه راى‏

         سخن سلم پيوند كرد از نخست            ز شرم پدر ديدگان را بشست‏

         فرستاده را گفت ره بر نورد            نبايد كه يابد ترا باد و گرد

         چو آيى بكاخ فريدون فرود            نخستين ز هر دو پسر ده درود

         پس آنگه بگويش كه ترس خداى            ببايد كه باشد بهر دو سراى‏

         جوان را بود روز پيرى اميد            نگردد سيه موى گشته سپيد

         چه سازى درنگ اندرين جاى تنگ            كه شد تنگ بر تو سراى درنگ‏

         جهان مر ترا داد يزدان پاك            ز تابنده خورشيد تا تيره خاك‏

         همه بارزو ساختى رسم و راه            نكردى بفرمان يزدان نگاه‏

         نجستى بجز كژى و كاستى            نكردى ببخشش درون راستى‏

         سه فرزند بودت خردمند و گرد            بزرگ آمدت تيره بيدار خرد

         نديدى هنر با يكى بيشتر            كجا ديگرى زو فرو برد سر

         يكى را دم اژدها ساختى            يكى را بابر اندر افراختى‏

         يكى تاج بر سر ببالين تو            برو شاد گشته جهان بين تو

         نه ما زو بمام و پدر كمتريم            نه بر تخت شاهى نه اندر خوريم‏

         ايا دادگر شهريار زمين            برين داد هرگز مباد آفرين‏

         اگر تاج از آن تارك بى‏بها            شود دور و يابد جهان ز و رها

         سپارى بدو گوشه از جهان            نشيند چو ما از تو خسته نهان‏

         و گر نه سواران تركان و چين            هم از روم گردان جوينده كين‏

         فراز آورم لشگر گرزدار            از ايران و ايرج بر آرم دمار

         چو بشنيد موبد پيام درشت            زمين را ببوسيد و بنمود پشت‏

         بر آنسان بزين اندر آورد پاى            كه از باد آتش بجنبد ز جاى‏

         بدرگاه شاه آفريدون رسيد            بر آورده ديد سر ناپديد

         بابر اندر آورد بالاى او            زمين كوه تا كوه پهناى او

         نشسته بدربر گرانمايگان            بپرده درون جاى پر مايگان‏

         بيك دست بر بسته شير و پلنگ            بدست دگر ژنده پيلان جنگ‏

         ز چندان گرانمايه گرد دلير            خروشى بر آمد چو آواى شير

         سپهريست پنداشت ايوان بجاى            گران لشگرى گرد او بر بپاى‏

         برفتند بيدار كار آگهان            بگفتند با شهريار جهان‏

         كه آمد فرستاده نزد شاه            يكى پر منش مرد با دستگاه‏

         بفرمود تا پرده بر داشتند            بر اسپش ز درگاه بگذاشتند

         چو چشمش بروى فريدون رسيد            همه ديده و دل پر از شاه ديد

         ببالاى سرو و چو خورشيد روى            چو كافور گرد گل سرخ موى‏

         دو لب پر ز خنده دو رخ پر ز شرم            كيانى زبان پر ز گفتار نرم‏

         نشاندش هم آنگه فريدون ز پاى            سزاوار كردش بر خويش جاى‏

         بپرسيدش از دو گرامى نخست            كه هستند شادان دل و تن درست‏

         دگر گفت كز راه دور و دراز            شدى رنجه اندر نشيب و فراز

         فرستاده گفت اى گرانمايه شاه            ابى تو مبيناد كس پيش گاه‏

         ز هر كس كه پرسى بكام تواند            همه پاك زنده بنام تواند

         منم بنده شاه را ناسزا            چنين بر تن خويش ناپارسا

         پيامى درشت آوريده بشاه            فرستنده پر خشم و من بى‏گناه‏

         بگويم چو فرمايدم شهريار            پيام جوانان ناهوشيار

         بفرمود پس تا زبان برگشاد            شنيده سخن سربسر كرد ياد

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

کافه

(فِّ) [ ع. کافه ] (اِفا.)
۱- همه مردم.
۲- بازدارنده.

کافه

(فِ) [ فر. ] (اِ.) جایی که در آن قهوه، چای، شیرینی و امثال آن صرف کنند.

کافه تریا

(~. تِ) [ فر. ] (اِ.) مکانی عمومی که معمولاً در آن جا چای، قهوه، شیرینی و مانند آن‌ها می‌خورند، چایخانه (فره).

کافه رستوران

(~. رِ) [ فر. ] (اِمر.) محلی که در آن غذا، مشروب، چای و قهوه صرف کنند.

کافه گلاسه

(~. گِ س) [ فر. ] (اِ.) شیرقهوه‌ای که در آن بستنی ریخته و معمولاً هنگام خوردن آن را مخلوط می‌کنند.

کافور

[ سنس. ] (اِ.) ماده‌ای است خوشبو و سفیدرنگ.

کافور خوردن

(خُ دَ) [ سنس - فا. ] (مص ل.) کنایه از: زایل شدن نیروی جنسی.

کافورپوش

[ سنس - فا. ] (ص فا.) سفیدپوش.

کافی

[ ع. ] (اِفا.)
۱- بس کننده، بی نیازکننده.
۲- دارای کمیت، کیفیت یا دامنه‌ای مناسب برای تأمین نیاز یا تقاضا.

کافی شاپ

[ انگ . ] (اِ.) = کافه تریا: مکانی عمومی که در آن جا قهوه، چای و شیرینی و مشروبات غیرالکلی صرف می‌کنند، قهوه سرا (فره).

کافی نت

(نِ) [ انگ . ] (اِ.) مکانی عمومی برای استفاده از خدمات اینترنت، ایمیل و مکالمه تلفنی با راه دور همراه با پذیرایی مختصر، نت سرا (فره).

کال

۱ - (ص.) میوه نارسیده، خام.
۲- (اِ.) گودال بزرگ، زمین شکافته.
۳- (ص.) کج، خمیده.
۴- (اِ.) جا، مقام، جایگاه.
۵- (ص.) ژولیده، درهم.

کالا

(اِ.) اسباب، متاع.

کالابرگ

(بَ) (اِ.) کوپن.

کالار

(اِ.)
۱- آبکند عمیق که اسب و سوار از آن گذر نتواند کرد.
۲- تخته سنگ پهن و نازک.

کالب

(لِ) (اِ.) نک کالار.

کالب

(~.) (اِ.) قالب.

کالباس

[ فر. ] (اِ.) مخلوطی از گوشت و چربی و حبوبات چرخ کرده و پخته شده که بیشتر به صورت سرد مصرف می‌شود.

کالبد

(بُ یا بَ) [ په. ] (اِ.)
۱- قالب هر چیز.
۲- تن و بدن آدمی.
۳- نمونه، سرمشق.

کالبدشناسی

(~. ش) (حامص.) علم مطالعه ساختمان اندام‌های جانوران و گیاهان، آناتومی.


دیدگاهتان را بنویسید