Search
Close this search box.

شاهنامه فردوسی – پرسيدن همسر مهراب از دستان ويژگيهاى او را

پرسيدن همسر مهراب از دستان ويژگيهاى او را

چنان بد كه مهراب روزى پگاه            برفت و بيامد از ان بارگاه‏

         گذر كرد سوى شبستان خويش            همى گشت بر گرد بستان خويش‏

         دو خورشيد بود اندر ايوان او            چو سيندخت و رودابه ماه روى‏

         بياراسته همچو باغ بهار            سراپاى پر بوى و رنگ و نگار

         شگفتى برودابه اندر بماند            همى نام يزدان بروبر بخواند

         يكى سرو ديد از برش گرد ماه            نهاده ز عنبر بسر بر كلاه‏

         بديبا و گوهر بياراسته            بسان بهشتى پر از خواسته‏

         بپرسيد سيندخت مهراب را            ز خوشاب بگشاد عناب را

         كه چون رفتى امروز و چون آمدى            كه كوتاه باد از تو دست بدى‏

         چه مردست اين پير سر پور سام            همى تخت ياد آيدش گر كنام‏

         خوى مردمى هيچ دارد همى            پى نامداران سپارد همى‏

         چنين داد مهراب پاسخ بدوى            كه اى سرو سيمين بر ماه روى‏

         بگيتى در از پهلوانان گرد            پى زال زر كس نيارد سپرد

         چو دست و عنانش بر ايوان نگار            نه بينى نه بر زين چنو يك سوار

         دل شير نر دارد و زور پيل            دو دستش بكردار درياى نيل‏

         چو بر گاه باشد در افشان بود            چو در جنگ باشد سر افشان بود

         رخش پژمراننده ارغوان            جوان سال و بيدار و بختش جوان‏

         بكين اندرون چون نهنگ بلاست            بزين اندرون تيز چنگ اژدهاست‏

         نشاننده خاك در كين بخون            فشاننده خنجر آبگون‏

         از آهو همان كش سپيدست موى            بگويد سخن مردم عيب جوى‏

         سپيدى مويش بزيبد همى            تو گوئى كه دلها فريبد همى‏

         چو بشنيد رودابه آن گفت گوى            بر افروخت و گلنارگون كرد روى‏

         دلش گشت پر آتش از مهر زال            از و دور شد خورد و آرام و هال‏

         چو بگرفت جاى خرد آرزوى            دگر شد براى و بآيين و خوى‏

      

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

یکتا

(~.) (ص مر.)
۱- تنها.
۲- بی نظیر، بی مانند.

یکتاپرست

(~. پَ رَ) (ص مر.) موحد، آن که جز خدای یگانه نپرستد.

یکتایی

(~.) (اِ.) جامه یک لا و بی آستر.

یکجانبه

(~. نِ بِ یا بَ) (ق مر.) یک طرفه، از یک سو.

یکدانه

(~. نِ) (ص مر.) بی نظیر، فرد.

یکدست

(~. دَ) (ص.)
۱- کسی که یک دست داشته باشد.
۲- یک شکل، یک جور، یک نواخت.

یکدستی

(~. دَ) (اِمص.)
۱- اتحاد، یگانگی.
۲- هماهنگی، یک شکلی.

یکدستی زدن

(~. دَ. زَ دَ) (مص م.) (عا.) غافلگیر کردن، گول زدن.

یکدش

(یَ دَ) (ص.)
۱- دورگه، انسان یا حیوانی که از دو نژاد باشد.
۲- حرامزاده.

یکدله

(~. دِ لِ) (ص مر.) موافق، بی ریا.

یکدک

(یَ دَ) (اِ.) آب یا هر مایع نیم گرم.

یکراست

(~.) (ق.) (عا.)
۱- بی درنگ، بدون مقدمه.
۲- مستقیم.

یکران

(~.) (اِ.) اسب اصیل و خوب.

یکرنگ

(~. رَ) (ص.) صادق، بی ریا.

یکره

(~. رَ)
۱- (ق.) یک بار، یک دفعه.
۲- (ص.) بی ریا، صادق.

یکریز

(~.) (ق.)(عا.)پشت سر هم، پی درپی.

یکسو شدن

(~. شُ دَ) (مص.) کنار رفتن، برکنار شدن.

یکسو کردن

(~. کَ دَ) (مص م.) جدا کردن.

یکسوار

(~. س َ) (ص.) یکه سوار؛ تک سوار، یکه تاز.

یکسون

(~.) (ص.) برابر، مساوی.


دیدگاهتان را بنویسید