پاسخ دادن فريدون پسران را

      

          فريدون بدو پهن بگشاد گوش            چو بشنيد مغزش بر آمد بجوش‏

         فرستاده را گفت كاى هوشيار            ببايد ترا پوزش اكنون بكار

         كه من چشم از ايشان چنين داشتم            همى بر دل خويش بگذاشتم‏

         كه از گوهر بد نيايد مهى            مرا دل همى داد اين آگهى‏

         بگوى آن دو ناپاك بيهوده را            دو اهريمن مغز پالوده را

         انوشه كه كرديد گوهر پديد            درود از شما خود بدين‏سان سزيد

         ز پند من ار مغزتان شد تهى            همى از خردتان نبود آگهى‏

         نداريد شرم و نه بيم از خداى            شما را همانا همينست راى‏

         مرا پيشتر قيرگون بود موى            چو سرو سهى قد و چون ماه روى‏

         سپهرى كه پشت مرا كرد كوز            نشد پست و گردان بجايست نوز

         نماند شما را هم اين روزگار            نماند برين گونه بس پايدار

         بدان برترين نام يزدان پاك            برخشنده خورشيد و بر تيره خاك‏

         بتخت و كلاه و بناهيد و ماه            كه من بدنكردم شما را نگاه‏

         يكى انجمن كردم از بخردان            ستاره‏شناسان و هم موبدان‏

         بسى روزگاران شدست اندرين            نكرديم بر باد بخشش زمين‏

         همه راستى خواستم زين سخن            بكژى نه سر بود پيدا نه بن‏

         همه ترس يزدان بد اندر ميان            همه راستى خواستم در جهان‏

         چو آباد دادند گيتى بمن            نجستم پراگندن انجمن‏

         مگر همچنان گفتم آباد تخت            سپارم بسه ديده نيك بخت‏

         شما را كنون گر دل از راه من            بكژى و تارى كشيد اهرمن‏

         ببينيد تا كردگار بلند            چنين از شما كرد خواهد پسند

         يكى داستان گويم ار بشنويد            همان بر كه كاريد خود بدرويد

         چنين گفت با ما سخن رهنماى            جزين است جاويد ما را سراى‏

         بتخت خرد بر نشست آزتان            چرا شد چنين ديو انبازتان‏

         بترسم كه در چنگ اين اژدها            روان يابد از كالبدتان رها

         مرا خود ز گيتى گهِ رفتن است            نه هنگام تندى و آشفتن است‏

         و ليكن چنين گويد آن سالخورد            كه بودش سه فرزند آزاد مرد

         كه چون آز گردد ز دلها تهى            چه آن خاك و آن تاج شاهنشهى‏

         كسى كو برادر فروشد بخاك            سزد گر نخوانندش از آب پاك‏

         جهان چون شما ديد و بيند بسى            نخواهد شدن رام با هر كسى‏

         كزين هر چه دانيد از كردگار            بود رستگارى بروز شمار

         بجوئيد و آن توشه ره كنيد            بكوشيد تا رنج كوته كنيد

         فرستاده بشنيد گفتار اوى            زمين را ببوسيد و برگاشت روى‏

         ز پيش فريدون چنان باز گشت            كه گفتى كه با باد انباز گشت‏

   

   ‏