شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن شاه يمن جندل را

پاسخ دادن شاه يمن جندل را

      

فرستاده شاه را پيش خواند            فراوان سخن را بخوبى براند

         كه من شهريار ترا كهترم            بهرچ او بفرمود فرمانبرم‏

         بگويش كه گر چه تو هستى بلند            سه فرزند تو بر تو بر ارجمند

         پسر خود گرامى بود شاه را            بويژه كه زيبا بود گاه را

         سخن هر چه گفتى پذيرم همى            ز دختر من اندازه گيرم همى‏

         اگر پادشا ديده خواهد ز من            و گر دشت گردان و تخت يمن‏

         مرا خوارتر چون سه فرزند خويش            نبينم بهنگام بايست پيش‏

         پس ار شاه را اين چنين است كام            نشايد زدن جز بفرمانش گام‏

         بفرمان شاه اين سه فرزند من            برون آنگه آيد ز پيوند من‏

         كجا من ببينم سه شاه ترا            فروزنده تاج و گاه ترا

         بيايند هر سه بنزديك من            شود روشن اين شهر تاريك من‏

         شود شادمان دل بديدارشان            ببينم روانهاى بيدارشان‏

         ببينم كشان دل پر از داد هست            بزنهارشان دست گيرم بدست‏

         پس آنگه سه روشن جهان بين خويش            سپارم بديشان بر آيين خويش‏

         چو آيد بديدار ايشان نياز            فرستم سبكشان سوى شاه باز

         سراينده جندل چو پاسخ شنيد            ببوسيد تختش چنانچون سزيد

         پر از آفرين لب ز ايوان اوى            سوى شهريار جهان كرد روى‏

         بيامد چو نزد فريدون رسيد            بگفت آن كجا گفت و پاسخ شنيد

         سه فرزند را خواند شاه جهان            نهفته برون آوريد از نهان‏

         از آن رفتن جندل و راى خويش            سخنها همه پاك بنهاد پيش‏

         چنين گفت كين شهريار يمن            سر انجمن سرو سايه فكن‏

         چو ناسفته گوهر سه دخترش بود            نبودش پسر دختر افسرش بود

         سروش ار بيابد چو ايشان عروس            دهد پيش هر يك مگر خاك بوس‏

         ز بهر شما از پدر خواستم            سخنهاى بايسته آراستم‏

         كنون‏تان ببايد بر او شدن            بهر بيش و كم راى فرخ زدن‏

         سراينده باشيد و بسيار هوش            بگفتار او بر نهاده دو گوش‏

         بخوبى سخنهاش پاسخ دهيد            چو پرسد سخن راى فرّخ نهيد

         ازيرا كه پرورده پادشا            نبايد كه باشد بجز پارسا

         سخن‏گوى و روشن دل و پاك دين            بكارى كه پيش آيدش پيش بين‏

         زبان راستى را بياراسته            خرد خيره كرده ابر خواسته‏

         شما هر چه گويم ز من بشنويد            اگر كار بنديد خرّم بويد

         يكى ژرف بين است شاه يمن            كه چون او نباشد بهر انجمن‏

         گرانمايه و پاك هر سه پسر            همه دل نهاده بگفت پدر

         ز پيش فريدون برون آمدند            پر از دانش و پر فسون آمدند

         بجز راى و دانش چه اندر خورد            پسر را كه چونان پدر پرورد

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

آزدن

(دَ) (مص م.) آژدن، آجیدن.

آزرد

(زَ) (اِ.) رنگ، لون، گونه.

آزردن

(زُ دَ)
۱- (مص ل.) رنجیدن.
۲- (مص م.) رنجانیدن.

آزرده

(زُ دِ) (ص مف.) رنجیده، دلتنگ.

آزرده جان

(~.) (ص مر.) آزرده خاطر.

آزرده دل

(~. دِ) (ص مر.) رنجیده، ملول، آزرده خاطر.

آزردگی

(زَ یا زُ دِ)(حامص.)رنجش، رنجیدگی.

آزرم

(زَ) [ په. ] (اِ.)۱ - داد، انصاف.۲ - شرم، حیا.
۳- رفق، مدارا.
۴- شفقت، رحم.
۵- حرمت، عزت.
۶- مهر و محبت.
۷- طرف - داری ، جانب داری، رودربایستی.۸ - فضیلت، تقوی.
۹- یاد، ذکر.
۱۰ - اندیشه، دل مشغولی. ...

آزرمجو

(ی) (~.) (ص فا.)
۱- با شرم، کم رو.
۲- منصف، عادل.

آزرمگین

(~.) (ص مر.) باحیا، باشرم.

آزری

(زَ) (ص نسب.) منسوب به آزر جد مادری حضرت ابراهیم (ع) یا عمّ او که آزر بتگر هم گفته شده.

آزغ

(زُ) [ په. ] (اِ.) آنچه از شاخه‌های درخت خرما و تاک انگور و درختان دیگر ببرند.

آزفنداک

(فَ) (اِ.) نک آژفنداک.

آزما

(ی) (ص فا.) در ترکیبات به معنی آزماینده آید: جنگ آزما، بخت آزما، رزم آزما.

آزمایش

(یِ) (اِ.)
۱- امتحان، تجربه، سنجش.
۲- ورزش، ریاضت، مشق.

آزمایشگاه

(~.) (اِمر.)
۱- محلی مجهز به وسایل لازم برای انجام تجارب علمی به وسیله متخصصان یا دانشجویان. لابراتوار.
۲- محلی برای آزمایش، محل تجربه کردن.

آزماینده

(یَ دِ) (ص فا.) آزمایش کننده، آزمایشگر، مجرب.

آزمایه

(یِ) (اِ مص.) امتحان، آزمایش.

آزمند

(مَ) (ص مر.) حریص، طمع کار.

آزمندی

(~.)(حامص.) حرص، ولع، طمع.


دیدگاهتان را بنویسید