شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

جهاندار هوشنگ با راى و داد بجاى نيا تاج بر سر نهاد

بگشت از برش چرخ سالى چهل پر از هوش مغز و پر از راى دل‏

چو بنشست بر جايگاه مهى چنين گفت بر تخت شاهنشهى‏

كه بر هفت كشور منم پادشا جهاندار پيروز و فرمانروا

بفرمان يزدان پيروزگر بداد و دهش تنگ بستم كمر

و زان پس جهان يك سر آباد كرد همه روى گيتى پر از داد كرد

نخستين يكى گوهر آمد بچنگ بآتش ز آهن جدا كرد سنگ‏

دیوان حافظ - تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

سر مايه كرد آهن آبگون كزان سنگ خارا كشيدش برون‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, پادشاهى هوشنگ چهل سال بود, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بر گلشنی اگر بگذشتم چو باد صبح
نی عشق سرو بود و نه شوق صنوبرم
«حافظ»

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم نزديك شاه مازندران به پيغمبرى

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – اندر زادن فريدون

شاهنامه فردوسی – جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یکریز

(~.) (ق.)(عا.)پشت سر هم، پی درپی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.