شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

جهاندار هوشنگ با راى و داد بجاى نيا تاج بر سر نهاد

بگشت از برش چرخ سالى چهل پر از هوش مغز و پر از راى دل‏

چو بنشست بر جايگاه مهى چنين گفت بر تخت شاهنشهى‏

كه بر هفت كشور منم پادشا جهاندار پيروز و فرمانروا

بفرمان يزدان پيروزگر بداد و دهش تنگ بستم كمر

و زان پس جهان يك سر آباد كرد همه روى گيتى پر از داد كرد

نخستين يكى گوهر آمد بچنگ بآتش ز آهن جدا كرد سنگ‏

شاهنامه فردوسی - اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

سر مايه كرد آهن آبگون كزان سنگ خارا كشيدش برون‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, پادشاهى هوشنگ چهل سال بود, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

من اسیرم در کف مهر و وفای خویشتن
ورنه او سنگین دل نامهربانی بیش نیست
«رهی معیری»

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – آشتى خواستن پشنگ از كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن زال نزديك سام نمودن چگونگى كار

شاهنامه فردوسی – پادشاهى زوطهماسپ

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبستن

(بِ تَ) (ص.) = آبستان:
۱- حامله، باردار.
۲- پنهان، پوشیده. ؛~شب ~ است (کن.) وقوع حوادث تازه محتمل است.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.