شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

جهاندار هوشنگ با راى و داد بجاى نيا تاج بر سر نهاد

بگشت از برش چرخ سالى چهل پر از هوش مغز و پر از راى دل‏

چو بنشست بر جايگاه مهى چنين گفت بر تخت شاهنشهى‏

كه بر هفت كشور منم پادشا جهاندار پيروز و فرمانروا

بفرمان يزدان پيروزگر بداد و دهش تنگ بستم كمر

و زان پس جهان يك سر آباد كرد همه روى گيتى پر از داد كرد

نخستين يكى گوهر آمد بچنگ بآتش ز آهن جدا كرد سنگ‏

شاهنامه فردوسی - شكيبايى ايرج و برترى عقلش

سر مايه كرد آهن آبگون كزان سنگ خارا كشيدش برون‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, پادشاهى هوشنگ چهل سال بود, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گفتم زمان عشرت دیدی که چون سر آمد
گفتا خموش حافظ کاین غصه هم سر آید
«حافظ»

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

شاهنامه فردوسی – گريختن افراسياب از رزمگاه‏‏‏

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یک کاره

(~. رِ) (ص مر.) (ق مر.)(عا.)بی - جهت، بیهوده، کار بی معنی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.