شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

جهاندار هوشنگ با راى و داد بجاى نيا تاج بر سر نهاد

بگشت از برش چرخ سالى چهل پر از هوش مغز و پر از راى دل‏

چو بنشست بر جايگاه مهى چنين گفت بر تخت شاهنشهى‏

كه بر هفت كشور منم پادشا جهاندار پيروز و فرمانروا

بفرمان يزدان پيروزگر بداد و دهش تنگ بستم كمر

و زان پس جهان يك سر آباد كرد همه روى گيتى پر از داد كرد

نخستين يكى گوهر آمد بچنگ بآتش ز آهن جدا كرد سنگ‏

شاهنامه فردوسی - آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

سر مايه كرد آهن آبگون كزان سنگ خارا كشيدش برون‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, پادشاهى هوشنگ چهل سال بود, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

اگر به سالی حافظ دری زند بگشای
که سال‌هاست که مشتاق روی چون مه ماست
«حافظ»

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – ستایش پیامبر

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – دلخوشى دادن سام سيندخت را

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن سلم و تور از منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یشم

(یَ) (اِ.) یشپ ؛ از سنگ‌های معدنی گران بها به رنگ‌های سبز تیره و کبود.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.