شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

جهاندار هوشنگ با راى و داد بجاى نيا تاج بر سر نهاد

بگشت از برش چرخ سالى چهل پر از هوش مغز و پر از راى دل‏

چو بنشست بر جايگاه مهى چنين گفت بر تخت شاهنشهى‏

كه بر هفت كشور منم پادشا جهاندار پيروز و فرمانروا

بفرمان يزدان پيروزگر بداد و دهش تنگ بستم كمر

و زان پس جهان يك سر آباد كرد همه روى گيتى پر از داد كرد

نخستين يكى گوهر آمد بچنگ بآتش ز آهن جدا كرد سنگ‏

شاهنامه فردوسی - پژوهش كردن موبدان از زال

سر مايه كرد آهن آبگون كزان سنگ خارا كشيدش برون‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, پادشاهى هوشنگ چهل سال بود, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

شرف و قیمت و قدر تو به فضل و هنر است
نه به دیدار و به دینار و به سود و به زیان
«فرخی سیستانی»

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن مهراب از كار دخترش

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

شاهنامه فردوسی – كشتن رستم ژنده‏ رزم را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آب تاخت

(اِمر.)
۱- فشار آب، نیروی آب.
۲- پیشاب، ادرار.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.