پادشاهى هوشنگ چهل سال بود
جهاندار هوشنگ با راى و داد بجاى نيا تاج بر سر نهاد
بگشت از برش چرخ سالى چهل پر از هوش مغز و پر از راى دل
چو بنشست بر جايگاه مهى چنين گفت بر تخت شاهنشهى
كه بر هفت كشور منم پادشا جهاندار پيروز و فرمانروا
بفرمان يزدان پيروزگر بداد و دهش تنگ بستم كمر
و زان پس جهان يك سر آباد كرد همه روى گيتى پر از داد كرد
نخستين يكى گوهر آمد بچنگ بآتش ز آهن جدا كرد سنگ
سر مايه كرد آهن آبگون كزان سنگ خارا كشيدش برون
(گُ. کَ دَ) (مص م.) انتخاب کردن، برگزیدن.
(گُ نِ)(اِمص.)برگزیدن، انتخاب کردن.
(گُ نِ) (اِ.)
۱- مجموعه‌ای از نوشته‌های انتخاب شده.
۲- هر یک از پاسخ‌های یک آزمون.
۳- هر یک از دو یا چند شیئی، پیشنهاد یا راه حلی که بتوان انتخاب کرد.
(گَ) (ص.) (عا.) مزه‌ای که دهان را می‌بندد.
(گُ) (پس.) پسوندی است که در ترکیب با بعضی واژه‌ها معنای خورنده می‌دهد. مانند: غم گسار، می‌گسار.
(گُ دَ) (مص م.)
۱- نهادن، گذاشتن.
۲- خوردن، خوردن شراب و غم.
(گُ رَ دِ) (ص فا.) ساقی.
(گُ دَ) (مص م.) نک گساردن.
(گَ) (ص.) زشت، قبیح، نازیبا.
(گُ) [ په. ] (ص.) جسور، بی ادب.
(~. شُ دَ) (مص ل.) بی باک شدن، دلیر شدن.
(~.) (حامص.) دلیری، بی پروایی.
(~. کَ دَ) (مص ل.) جسارت کردن.
(گُ تَ دَ) (مص م.)
۱- پهن کردن.
۲- فرش کردن.
۳- منتشر کردن.
۴- پخش کردن.
(گُ دَ) (مص م.) نک گستراندن.
(گُ تَ دَ) (مص م.)
۱- پهن کردن، باز کردن.
۲- پخش کردن، انتشار دادن.
۳- رواج دادن، متداول کردن.
(گُ تَ دَ) (ص.) هرآنچه که بگسترانند.
(گُ تَ دِ) (ص مف.) پهن کرده، پهن شده.
(~. شُ دَ) (مص ل.) منتشر شدن.
(گُ تَ رِ) (اِمص.)
۱- گستردگی، پهن شدگی.
۲- فرش، هر چیز گستردنی.
۳- رواج، توسعه، بسط.
