پادشاهى هوشنگ چهل سال بود
جهاندار هوشنگ با راى و داد بجاى نيا تاج بر سر نهاد
بگشت از برش چرخ سالى چهل پر از هوش مغز و پر از راى دل
چو بنشست بر جايگاه مهى چنين گفت بر تخت شاهنشهى
كه بر هفت كشور منم پادشا جهاندار پيروز و فرمانروا
بفرمان يزدان پيروزگر بداد و دهش تنگ بستم كمر
و زان پس جهان يك سر آباد كرد همه روى گيتى پر از داد كرد
نخستين يكى گوهر آمد بچنگ بآتش ز آهن جدا كرد سنگ
سر مايه كرد آهن آبگون كزان سنگ خارا كشيدش برون
(اِ ثِ) [ ع. اغاثه ]
۱- (مص م.) به فریاد کسی رسیدن.
۲- (اِمص.) فریادرسی.
(اِ رِ یا رَ) [ ع. اغاره ] (مص م.) تاراج کردن، غارت کردن.
(اَ رِ) [ ع. ] (اِ.) جِ اُغروده ؛ آواز پرندگان.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ اُغنیُِه.
۱- سرودها، آوازها.
۲- سازهای غیربادی.
(اَ بَ) [ ع. ] (ص.)
۱- گردآلود.
۲- خاکی رنگ، خاکی.
(اِ بِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- خاک آلود شدن، گردآلود شدن.
۲- تیره رنگ شدن، خاک رنگ گشتن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- غبطه داشتن.
۲- به آرزو آمدن.
۳- شادمان و خوشحال شدن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) غذا گرفتن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- از دیار خویش دور شدن.
۲- با بیگانگان ازدواج کردن.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) فریفته شدن، فریب خوردن، مغرور شدن.
۲- (اِمص.) فریفتگی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) با کف دست آب خوردن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) سر و تن شستن، شستن.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) آشفته شدن.
۲- (اِمص.) آشفتگی.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) غصب کردن.
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) آمرزیدن.
۲- (اِمص.) آمرزش.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.)فرو رفتن در آب.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) غمگین شدن.
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) غنیمت شمردن.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.) پشت سر کسی بد گفتن، غیبت کردن.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) به ناگاه کسی را کشتن.
۲- فریب دادن.
۳- فربه شدن.
