شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

پادشاهى ضحاك هزار سال بود

چو ضحاك شد بر جهان شهريار برو ساليان انجمن شد هزار

سراسر زمانه بدو گشت باز بر آمد برين روزگار دراز

نهان گشت كردار فرزانگان پراگنده شد كام ديوانگان‏

هنر خوار شد جادوئى ارجمند نهان راستى آشكارا گزند

شده بر بدى دست ديوان دراز بنيكى نرفتى سخن جز براز

دو پاكيزه از خانه جمشيد برون آوريدند لرزان چو بيد

كه جمشيد را هر دو دختر بدند سر بانوان را چو افسر بدند

ز پوشيده رويان يكى شهرناز دگر پاك دامن بنام ارنواز

شاهنامه فردوسی - راى زدن سام با موبدان بر كار زال

بايوان ضحاك بردندشان بران اژدهافش سپردندشان‏

بپروردشان از ره جادوئى بياموختشان كژى و بدخويى‏

ندانست جز كژى آموختن جز از كشتن و غارت و سوختن‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, پادشاهى ضحاك هزار سال بود, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

شیوه حور و پری گر چه لطیف است ولی
خوبی آن است و لطافت که فلانی دارد
«حافظ»

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

شاهنامه فردوسی – پرسيدن همسر مهراب از دستان ويژگيهاى او را

شاهنامه فردوسی – شكيبايى ايرج و برترى عقلش

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – خوان ششم جنگ رستم و ارژنگ ديو

شاهنامه فردوسی – رفتن كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آستیم

(اِ.) دهانه ظروف.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.