شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

كشته يافتن ويسه پسر خود را

          بشد ويسه سالار توران سپاه            ابا لشكرى نامور كينه خواه‏

         ازان پيشتر تا بقارن رسيد            گراميش را كشته افگنده ديد

         دليران و گردان توران سپاه            بسى نيز با او فگنده براه‏

         دريده درفش و نگونسار كوس            چو لاله كفن روى چون سند روس‏

         ز ويسه بقارن رسيد آگهى            كه آمد بپيروزى و فرّهى

         ستوران تازى سوى نيمروز            فرستاد و خود رفت گيتى فروز

         ز درد پسر ويسه جنگجوى            سوى پارس چون باد بنهاد روى‏

         چو از پارس قارن بهامون كشيد            ز دست چپش لشكر آمد پديد

         ز گرد اندر آمد درفش سياه            سپهدار تركان بپيش سپاه‏

         رده بر كشيدند بر هر دو روى            برفتند گردان پرخاش جوى‏

         ز قلب سپه ويسه آواز داد            كه شد تاج و تخت بزرگى بباد

         ز قنوج تا مرز كابلستان            همان تا در بست و زابلستان‏

         همه سربسر پاك در چنگ ماست            بر ايوانها نقش و نيرنگ ماست‏

         كجا يافت خواهى تو آرامگاه            ازان پس كجا شد گرفتار شاه‏

         چنين داد پاسخ كه من قارنم            گليم اندر آب روان افگنم‏

         نه از بيم رفتم نه از گفت و گوى            بپيش پسرت آمدم كينه جوى‏

         چو از كين او دل بپرداختم            كنون كين و جنگ ترا ساختم‏

         بر آمد چپ و راست گرد سياه            نه روى هوا ماند روشن نه ماه‏

         سپه يك بديگر بر آويختند            چو رود روان خون همى ريختند

         بر ويسه شد قارن رزم جوى            ازو ويسه در جنگ برگاشت روى‏

         فراوان ز جنگ آوران كشته شد            بآورد چون ويسه سرگشته شد

         چو بر ويسه آمد ز اختر شكن            نرفت از پسش قارن رزم‏زن‏

         بشد ويسه تا پيش افراسياب            ز درد پسر مژه كرده پر آب‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

پادگان

(دِ) [ په. ] (اِمر.)
۱- محل اسکان گروهی از سربازان که برای محافظت محلی در آنجا متوقف شوند.۲ - سربازخانه، ساخلو.
۳- دسته -‌های پیاده نظام عهد ساسانی.

پادگانه

(دِ نِ)(اِمر.)۱ - بام، پشت بام.
۲- پنجره، دریچه.
۳- فضای صاف و بلند در دامنه کوه.

پادیاب

( اِ.) = پادیاو: شستن و پاکیزه ساختن چیزی با خواندن دعا.

پادیر

( اِ.) ستونی که زیر دیوار شکسته می‌زنند تا فرو نیفتد.

پاذیز

( اِ.) = پادیز: پاییز، خزان.

پار

(ق.) سال گذشته.

پار

(ص.) پاره، قطعه.

پار

(اِ.) = پر(یدن): پرواز، پرش.

پار

(اِ.) چرم دباغی شده.

پاراالمپیک

(اُ لَ) [ فر. ] (اِ.) مسابقاتی مخصوص معلولان که معمولاً هر چهار سال یک بار در چند رشته ورزشی برگزار می‌شود.

پاراب

(اِمر.) = پاراو. فاراب: زراعت آبی ؛ مق. دیم.

پاراتیروئید

(رُ) [ فر. ] (اِ.) دو زوج غده که در طرفین غده تیروئید قرار دارند، به طوری که دو تا در بالا و دو تا در پایین قرار گرفته، عمل این غده‌ها تنظیم و بررسی متابولیسم بدن است و حذف ...

پاراج

(اِ.) آن چه میهمان را پیشکش آرند.

پارادوکس

(دُ) [ فر. ] (اِ.) قضیه‌ای که به ظاهر تناقض داشته باشد، باطل نما.

پارازیت

[ فر. ] ( اِ.)
۱- حشو، زاید.
۲- انگل، طفیلی.
۳- اختلالی که در دریافت امواج رادیویی به وجود می‌آید. ؛ ~ ول کردن کنایه از: میان سخن دیگران حرف زدن.

پاراف

[ فر. ] ( اِ.) امضای اختصاری، امضاء (در اصطلاح سیاسی و بانکی معمول است)، پیش امضا (فره).

پارافین

[ فر. ] ( اِ.)جسمی است جامد و سفید که از سرد کردن ناگهانی روغن‌های سنگین به دست می‌آید. در شمع سازی و تهیه ورنی‌ها استعمال می‌شود. پارافین مایع در پزشکی به عنوان مسهل به کار می‌رود.

پارالل

(لِ لْ) [ فر. ] (اِ.) دو چوب موازی که آن‌ها را به طور افقی و نزدیک به هم بر پایه‌های عمودی نصب کنند و روی آن حرکات ورزشی انجام دهند.

پارامتر

(مِ) [ فر. ] (اِ.)
۱- مقدار ثابت دلخواهی که به ازاء هر یک از مقادیر آن عضوی از یک دستگاه مشخص شود.
۲- متغیری که می‌توان دو یا چند تابع را برحسب آن بیان کرد. استعمال پارامترها در ریاضیات و فیریک ...

پارانشیم

[ فر. ] (اِ.)
۱- بخش فعال اعضای غده‌ای.
۲- نسج سلولی نرم و اسفنجی که در برگ‌ها، ساقه‌های جوان و میوه‌ها فواصل قسمت‌های الیافی را پر می‌کند، بافت اسفنجی.


دیدگاهتان را بنویسید